Βρουκέλλωση σε σκύλους: Αίτια και θεραπεία- Χρήσιμες πληροφορίες

Αν και εξακολουθεί να είναι μια πολύ ασυνήθιστη ασθένεια σε σκύλους, η Brucella canis (B.canis) είναι μια πιθανή βακτηριακή λοίμωξη σε σκύλους που εισάγονται από την Ανατολική Ευρώπη, ιδίως από τη Ρουμανία.

Ο αριθμός των σκύλων που εισάγονται από τη Ρουμανία αυξάνεται. Αν και η βρουκέλλωση προκαλεί μόλυνση των αναπαραγωγικών οργάνων, είναι επίσης πιθανές και άλλες λοιμώξεις, όπως διαπιστώθηκε σε πρόσφατες περιπτώσεις.

Τι είναι η βρουκέλλωση;

Το B. canis είναι ένα ζωονοσογόνο παθογόνο, που σημαίνει ότι είναι μια μολυσματική ασθένεια με δυνατότητα μετάβασης από ένα ζώο στον άνθρωπο. Τα ανθρώπινα κρούσματα της B. canis είναι σπάνια- μέχρι σήμερα δεν έχουν αναφερθεί επιβεβαιωμένα κρούσματα ανθρώπινης λοίμωξης από B. canis μετά από επαφή με μολυσμένο σκύλο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, οι εισαγόμενοι σκύλοι από χώρες που ενδημεί η B. canis αποτελούν συνεχή κίνδυνο για τα ζώα και τη δημόσια υγεία.

Ποια είναι τα σημάδια της βρουκέλλωσης;

Οι αρσενικοί σκύλοι που έχουν μολυνθεί από βρουκέλλωση αναπτύσσουν επιδιδυμίτιδα, μια μόλυνση σε τμήμα του όρχεως. Ένας σκύλος με νεοαποκτηθείσα λοίμωξη θα έχει συχνά διογκωμένο όσχεο ή διογκωμένο όρχι και μπορεί να έχει δερματικό εξάνθημα στο όσχεο. Ο σκύλος μπορεί να είναι στείρος. Σε χρόνιες ή μακροχρόνιες περιπτώσεις, οι όρχεις θα ατροφήσουν ή θα συρρικνωθούν.

Τα θηλυκά σκυλιά που έχουν μολυνθεί από βρουκέλλωση αναπτύσσουν μόλυνση της μήτρας. Αυτό μπορεί να την κάνει να είναι στείρα, να δυσκολεύεται να μείνει έγκυος ή να αποβάλει στα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης. Συχνά έχει επίμονες κολπικές εκκρίσεις. Συνήθως, μια έγκυος σκύλα με βρουκέλλωση θα αποβάλει στις 45-55 ημέρες της κύησης ή θα γεννήσει θνησιγενή ή αδύναμα κουτάβια που μπορεί να πεθάνουν λίγες ημέρες μετά τη γέννηση.

Κατά τη διάρκεια των πρώιμων σταδίων της βρουκέλλωσης, παρατηρούνται μερικές φορές διογκωμένοι λεμφαδένες, αν και ο πυρετός είναι ασυνήθιστος. Περιστασιακά, το B. canis μολύνει τους μεσοσπονδύλιους δίσκους, τα μάτια, τους νεφρούς, την καρδιά ή τον εγκέφαλο. Εάν το βακτήριο μολύνει αυτούς τους άλλους ιστούς, τα συμπτώματα θα σχετίζονται με το σωματικό σύστημα που έχει μολυνθεί.

Πώς μεταδίδεται η βρουκέλλωση των σκύλων;

Μεγάλος αριθμός βακτηρίων B. canis αποβάλλεται στις εκκρίσεις των γεννητικών οργάνων (σπέρμα ή κολπικές εκκρίσεις) ενός μολυσμένου σκύλου. Μικρότερες ποσότητες βακτηρίων μπορεί επίσης να αποβληθούν στα ούρα ή το σάλιο του σκύλου. Αφού μια θηλυκή σκύλα αποβάλει μια εγκυμοσύνη λόγω βρουκέλλωσης, θα συνεχίσει να εκκρίνει υγρά μολυσμένα με τα βακτήρια για 4-6 εβδομάδες μετά την αποβολή.

Οι σκύλοι εκτίθενται στη νόσο μέσω της επαφής με μολυσμένα σωματικά υγρά. Παρόλο που η πιο κοινή οδός μόλυνσης είναι η από του στόματος (δηλαδή από το γλείψιμο μολυσμένων ούρων ή εκκρίσεων από το αναπαραγωγικό σύστημα ή από το γλείψιμο ή το μάσημα πλακούντα ή εμβρύων), οι σκύλοι μπορούν επίσης να κολλήσουν μόλυνση μέσω σεξουαλικής μετάδοσης, εισπνοής (μυρίζοντας μολυσμένα ούρα ή άλλες εκκρίσεις) ή μέσω άλλων βλεννογόνων μεμβρανών, όπως τα μάτια.

Πώς διαγιγνώσκεται η βρουκέλλωση των σκύλων;

Η λοίμωξη διαγιγνώσκεται συνήθως με μια εξέταση αίματος. Η πιο συνηθισμένη εξέταση αίματος ονομάζεται ταχεία εξέταση συγκόλλησης διαφανειών ή RSAT και μπορεί να ανιχνεύσει λοιμώξεις μετά από τρεις έως τέσσερις εβδομάδες. Η εξέταση αυτή χρησιμοποιείται για τον έλεγχο των σκύλων αναπαραγωγής και οι αρνητικές εξετάσεις είναι αξιόπιστες, εκτός εάν ο σκύλος έχει εκτεθεί πρόσφατα στη νόσο. Οι ψευδώς θετικές δοκιμές είναι σχετικά συχνές, και σε κάθε σκύλο που έχει θετικό αποτέλεσμα με τη δοκιμασία RSAT θα πρέπει να επιβεβαιώνεται η νόσος με μια προηγμένη εξέταση. Παρομοίως, η δοκιμασία συγκόλλησης σωληναρίων (TAT), η οποία παρέχει μια πραγματική μέτρηση (τίτλος) αντισωμάτων έναντι του B. canis, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως δοκιμασία διαλογής. Μια πιο ειδική εξέταση, που ονομάζεται δοκιμή ανοσοδιάχυσης σε πηκτή άγαρ (AGID), θα εντοπίσει τα μολυσμένα ζώα μεταξύ 12 εβδομάδων και 1 έτους μετά τη μόλυνση. Άλλες δοκιμές περιλαμβάνουν δοκιμασίες ELISA, δοκιμές PCR και βακτηριακή καλλιέργεια για την αναζήτηση του ίδιου του οργανισμού B. canis.

Ποια είναι η θεραπεία για τη βρουκέλλωση των σκύλων;

Αν και τα αντιβιοτικά (συχνότερα μινοκυκλίνη ή δοξυκυκλίνη, ενδεχομένως ενοφλοξασίνη) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στον έλεγχο της λοίμωξης, καμία θεραπεία δεν είναι απολύτως αποτελεσματική στην εξάλειψη των βακτηρίων, καθώς αυτά μπορεί να παραμείνουν στους ιστούς. Ως αποτέλεσμα, κάθε σκύλος που έχει μολυνθεί με B. canis θα πρέπει να θεωρείται ότι έχει μολυνθεί για όλη του τη ζωή. Ακόμη και αν η οξεία λοίμωξη μπορεί να ελεγχθεί με αντιβιοτικά, ο σκύλος μπορεί να αποβάλλει βακτήρια κατά διαστήματα για το υπόλοιπο της ζωής του.

Η χειρουργική στείρωση του μολυσμένου σκύλου θα μειώσει την απόρριψη των οργανισμών στο περιβάλλον, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο για τους άλλους σκύλους. Η υποστηρικτική θεραπεία για οποιοδήποτε άλλο οργανικό σύστημα που έχει προσβληθεί από τα βακτήρια είναι επίσης προσανατολισμένη στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Όλες οι Ειδήσεις