Όταν της δόθηκε το όνομα Hope, που σημαίνει «ελπίδα», ήταν επειδή δεν είχε καθόλου. Το σκυλάκι, ένα αδέσποτο θηλυκό που συνάντησε ο Niall Harbison στο πλαίσιο της αποστολής της να σώσει δέκα χιλιάδες σκυλιά στην Ταϊλάνδη, είχε κάτι το ιδιαίτερο σε όλα τα άλλα. Στα μάτια του υπήρχε ένα μελαγχολικό πέπλο: ένα αίσθημα ανησυχίας που δεν είχε βρει στα άλλα ζώα που συνάντησε στο πέρασμά της. Μόνο η αγάπη θα μπορούσε να την είχε σώσει. Σε tweet ο διασώστης έγραψε: «Την φώναξα Ελπίδα γιατί δεν είχε».
Η ιστορία της «Ελπίδας»
Αλλά υπήρχαν περισσότερα. Εκτός από τα τραύματα στην καρδιά, υπήρχαν και σωματικά. Όταν ο Χάρμπισον την είδε να περπατά γύρω από την ιδιοκτησία του, το κατάλαβε αμέσως. Ήθελε να τη βοηθήσει να τα καθαρίσει το συντομότερο δυνατό, αλλά το κουτάβι φοβήθηκε και δεν άφηνε κανέναν να πλησιάσει. Έπρεπε να περιμένουμε: «Δεν καταφέραμε να την πιάσουμε για δέκα ολόκληρες μέρες – έγραψε σε άλλο tweet – Μια ομάδα πέντε ατόμων δοκίμασε τα πάντα, αλλά ήταν πολύ φοβισμένη». Η ομάδα του Χάρμπισον απλώθηκε γύρω από την περίμετρο του στρατοπέδου της για να βεβαιωθεί ότι η Χόουπ δεν θα φύγει από τα μάτια του. Μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες, πήραν τελικά το σκύλο στην αγκαλιά τους.
Η συνέχεια της ιστορίας
«Είχαμε επιτέλους αιχμαλωτίσει αυτό το όμορφο και φοβισμένο κουτάβι και μπορούσαμε να το φέρουμε σε ασφάλεια – είπε ο Harbison – Είναι σε ασφαλές μέρος, θα τη φροντίσουμε και δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα». Η δοκιμασμένη σωματική διάπλαση αντέδρασε γρήγορα, αλλά η καρδιά της ήταν ακόμα ραγισμένη.
Και πάλι ο Χάρμπισον: «Για εβδομάδες, κοιτούσε τον τοίχο. Δεν κουνήθηκε. Μετά βίας έτρωγε ή πήγενε στο μπάνιο. Ήξερα ότι θα έπαιρνε πολύ χρόνο…» Σιγά σιγά η Χόουπ άρχισε να αποκαλύπτει την προσωπικότητά της, να ανοίγεται σε όσους την είχαν υποδεχτεί με ανοιχτές αγκάλες. «Με τη βοήθεια του ΜακΜάφιν και μερικών κουταβιών και πολλή υπομονή, η εκπαίδευση και με αγάπη, ανέκτησε την αυτοπεποίθησή της – έγραψε ο Harbison – Το μόνο που χρειαζόταν ήταν χρόνος».
Σε αυτό το σημείο το γλυκό κουτάβι χρειαζόταν ένα μόνιμο σπίτι. Η μοίρα την έφερε κοντά με την Στεφ. Όταν αυτή η κυνόφιλη γυναίκα επισκέφτηκε το Harbison Field, το βλέμμα της έπεσε στην Hope—ήταν το ιδανικό σκυλί της. Η επιβεβαίωση ήρθε όταν γονάτισε για να τη χαϊδέψει. Το κάποτε φοβισμένο κουτάβι έδωσε στην Στεφ ένα στοργικό φιλί στη μύτη και μετά γύρισε να ζητήσει ένα τρίψιμο στην κοιλιά. Αδύνατον να ξεφύγει από αυτήν.
Το τέλος της ιστορίας
Η Στεφ αποφάσισε εκείνη τη στιγμή ότι δεν μπορούσε να φύγει από την Ταϊλάνδη χωρίς την Ελπίδα. Παρέτεινε ακόμη και την πτήση της επιστροφής στο Ηνωμένο Βασίλειο για άλλους δύο μήνες. Ήθελε γνα βεβαιωθεί ότι η Hope θα μπορούσε να τη συνοδεύσει. Τελικά, τέσσερις μήνες μετά την αρχική της άφιξη, η Χόουπ ήταν έτοιμη να φύγει από την ιδιοκτησία του Χάρμπισον.
Με το ολοκαίνουργιο κολάρο έτρεξε χαρούμενη και περήφανη για τον νέο της ιδιοκτήτη. Τελικά χάρηκε. «Κοιτάξτε αυτό το χαμόγελο», έγραψε ο Harbison σε ένα ενημερωμένο tweet για την Hope. Μετά την πτήση, η Hope εγκαταστάθηκε στη νέα της ζωή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η ελπίδα είχε γίνει πραγματικότητα.
Όλες οι Ειδήσεις
- Γιατί η γάτα σας αγνοεί όταν γυρνάτε σπίτι και τι θέλει να σας πει
- Διαμαρτυρία ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων στο κέντρο της Αθήνας: Ζητούν να τελειώσει η εκμετάλλευση
- Η φωτογραφία που άλλαξε ζωές: Η Μάρθα, η σκυλίτσα που φωτογραφήθηκε με τον Στέφανο Κασσελάκη, υιοθετήθηκε
- Ο μικρός κούκλος ψάχνει το παντοτινό του σπίτι!
