Γιούλη Ζήκου: Όλοι όσοι αγαπάμε τα ζωάκια θα θέλαμε να βλέπουμε περισσότερες πολιτιστικές δράσεις για εκείνα ή για την ευαισθητοποίηση του κόσμου απέναντι σε εκείνα, που είναι και το πιο σημαντικό. Αν και η ενημέρωση που υπάρχει σήμερα για τα αδέσποτα είναι μεγάλη και ο κόσμος έχει ευαισθητοποιηθεί, βοηθάει και υιοθετεί, ακόμη υπάρχουν πολλά βήματα που πρέπει να γίνουν. «Το ζεϊμπέκικο της Τζοκόντας» του βραβευμένου συγγραφέα Γιώργου Α. Χριστοδούλου, που καθήλωσε και συγκίνησε τους θεατές, είναι ένας ύμνος στη μαγική σχέση ανθρώπου και σκύλου μέσα από τη σπαρακτική φωνή του σκύλου. Οι θεατές ένιωσαν αμέσως μια γλυκιά θαλπωρή με το έργο αυτό και ποιος είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος να μας μιλήσει για το έργο από την Γιούλη Ζήκου; Φυσικά κανένας. Παρακάτω θα διαβάσετε μια απολαυστική συνέντευξη.
Γιούλη Ζήκου: Η συγκινητική παράσταση
«Το ζεϊμπέκικο της Τζοκόντας» είναι μία εξαιρετική παράσταση που δεν τη συναντάμε εύκολα στο ελληνικό θέατρο, καθώς πραγματεύεται το θέμα των αδέσποτων, αλλά και δεσποζόμενων ζώων. Η Γιούλη κάνει την ίδια την Τζοκόντα και καταφέρνει με το υποκριτικό της ταλέντο να σε βάλει τόσο πολύ μέσα στην παράσταση που δεν θα το πιστεύεις. Πρόκειται για έναν ρόλο πολύ απαιτητικό και διαφορετικό όπως μπορείτε να καταλάβετε και η συγκίνησή της δεν κρύβεται. Συγκεκριμένα, η Γιούλη Ζήκου μιλάει στην παράσταση για την προσωπική της εμπειρία με το δικό της σκυλάκι, που της έσωσε τη ζωή και το αποτέλεσμα ειναι άκρως συγκινητικό και βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.
Γιούλη Ζήκου: Η συνέντευξη για το έργο
Το έργο είναι βασισμένο στη δική σας εμπειρία, όταν ο σκύλος σας, ο Ρωμαίος σάς έσωσε τη ζωή. Είναι μία ανατριχιαστική ιστορία το πώς ο σκύλος αντιλήφθηκε ότι βρίσκεστε σε κίνδυνο και έκανε ο,τι ήταν δυνατόν για να σας σώσει, έτσι δεν είναι;
Η Γιούλη Ζήκου απαντά:Ήταν 15 Μαρτίου 1:40 ξημερώματα η μέρα των γενεθλίων της μητέρας μου την οποία έχασα όταν ήταν πολύ νέα από όγκο στον εγκέφαλο. Κοιμόμουν όταν ξαφνικά ξύπνησα από δυνατό πονοκέφαλο. Σηκώθηκα να πάρω ένα παυσίπονο και μετά από δύο τρία βήματα έχασα τις αισθήσεις μου και σωριάστηκα στο πάτωμα. Ο σκύλος μου ο Ρωμαίος, άρχισε να μου γλείφει το πρόσωπο. Αυτό το έμαθα εκ των υστέρων διότι με βρήκαν μέσα σε μία λίμνη από σάλια. Όταν διαπίστωσε ότι δεν ανταποκρίνομαι έπαιρνε φόρα κι έπεφτε με το κορμί του επάνω στην πόρτα του σπιτιού να τη σπάσει .. Γρύλιζε, γαύγιζε ούρλιαζε . Συνεχίζοντας για την εμπειρία της εκείνη τη μέρα δηλώνει: Έτσι λοιπόν ο Ρωμαίος μου με αυτό τον τρόπο ειδοποίησε και μου έσωσε τη ζωή. Μετά τα υπόλοιπα είναι γνωστά . Διάγνωση: διπλό ανεύρυσμα εγκεφάλου , νοσοκομείο και χειρουργείο. Τότε ήταν που ορκίστηκα στον εαυτό μου, ότι αν δεν έχει πειραχτεί το κέντρο της μνήμης μου θα ανεβάσω ένα έργο μέσα από το οποίο θα εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου σε όλα τα τετράποδα του πλανήτη μας και στη συγκεκριμένη περίπτωση του σκύλου. Ο. Γιώργος Α Χριστοδούλου ο βραβευμένος θεατρικός συγγραφέας έγραψε ένα θεατρικό έργο που υμνεί τη σχέση ανθρώπου και σκύλου «Το ζεϊμπέκικο της Τζοκόντας» . Αυτό το έργο .λοιπόν ανέβηκε τον Ιούνιο του 2022 στο θέατρο Τζένη Καρέζη σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μόρτζου και έκανε μόνο μέσα σε τρεις παραστάσεις 700 εισιτήρια, Και φέτος το χειμώνα του 2023 το ανεβάσαμε και το παίζουμε μέχρι και την Κυριακή των Βαϊων στο Θέατρο της Ημέρας.
Παρακάτω ο δημοσιογράφος ρωτάει τη Γιούλη Ζήκου αν άλλαξε κάτι στη σχέση της με το σκυλάκι της μετά από αυτό το περιστατικό. Όπως λέει η ίδια συγκινημένη, ασφαλως και ειναι πολύ δεμένη μαζί του όμως είναι γενική προτεραιότητά της όλα τα ζωάκια. Αγαπά εξίσου τα γαϊδουράκια και τα προβατάκια με τα ζωάκια συντροφιάς που έχουμε στο σπίτι μας. Όπως έχει πει, μεγάλωσε σε χωριό και αγροτική οικογένεια και η ίδια αγαπά πολύ όλα τα ζωα και προτεραιότητά της είναι φυσικά τα αδεσποτάκια για τα οποία έχει δραστηριοποιηθεί πολύ κατά καιρούς με διάφορες δράσεις. Στο σημείο αυτό η Γιούλη μας μίλησε για τη σημασία του εθελοντισμού αλλά και για τη βοήθεια των φιλοζωικών που χωρίς αυτή δεν θα είχαν γίνει τόσα βήματα στη χώρα μας.
Γιούλη Ζήκου: Η συνέχεια της συνέντευξης
Η παράσταση είναι μία ωδή στη σχέση αυτή; Σκύλου και ανθρώπου; Και μέσα από ποια ιστορία θα τη δούμε;
Η Γιούλη Ζήκου μιλάει για την Τζοκόντα και συγκινείται στο σημείο αυτό, μπορείς να το καταλάβεις γιατί μιλάει για την Τζοκόντα σαν να είναι ένα παιδί της. Η αλήθεια είναι πως το έργο αυτό είναι ένα πνευματικό παιδί της και μέσα από τη σπαρακτική φωνή του σκύλου καταφέρνει να μας δώσει πολλά μαθήματα για τη σχέση ανθρώπου-ζώου. Όλα τα γεγονότα της ζωής της ο θεατής τα παρακολουθεί δραματοποιημένα επί σκηνής μέσα από την ευφάνταστη σκηνοθεσία του Γιάννη Μόρτζου.
Στην παράσταση είστε η σκυλίτσα, η Τζοκόντα. Ένας πολύ δύσκολος και απαιτητικός ρόλος. Τι ήταν αυτό που σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Πράγματι πολύ δύσκολος και απαιτητικός ρόλος. Έπρεπε να κινηθώ όπως μου ζήτησε ο σκηνοθέτης μου ανάμεσα σε άνθρωπο και σκύλο. Πολύ δύσκολο και επίπονο και το ερμηνευτικό κομμάτι αλλά και το κινησιολογικό. Όπως δήλωσε στη συνέχεια, για τον ρόλο αυτό γυμνάζεται καθημερινά! Το αγαπημένο της κομμάτι στη δουλειά της είναι όταν καταφέρνει να συγκινήσει τους θεατές της.
Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θέλει να αποκτήσει έναν σκύλο;
Θα τον συμβούλευα να μην αγοράζει σκύλο ράτσας αλλά να υιοθετεί από φιλοζωικές. Να μην είναι ρατσιστής όσο αφορά το χρώμα του ζώου αν είναι άσπρο ή μαύρο. Το ζώο δεν είναι αντικείμενο για να ταιριάζει με το χρώμα της κουρτίνας στο σπιτιών τους. Σύμφωνα με τη Γιούλη: Τα ζώα έχουν ψυχή και όση αγάπη κι αν τους δώσει ο άνθρωπος το μόνο σίγουρο είναι ότι εκείνος θα εισπράξει περισσότερη από το ζωάκι. Τα τετράποδα είναι οι πιο πιστοί φίλοι των ανθρώπων. Καταλαβαίνουν όλα όσα λέμε εμείς οι άνθρωποι. Εμείς όμως δεν καταλάβαμε ποτέ την δική τους γλώσσα.
Όλες οι Ειδήσεις
- Γιατί η γάτα σας αγνοεί όταν γυρνάτε σπίτι και τι θέλει να σας πει
- Διαμαρτυρία ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων στο κέντρο της Αθήνας: Ζητούν να τελειώσει η εκμετάλλευση
- Η φωτογραφία που άλλαξε ζωές: Η Μάρθα, η σκυλίτσα που φωτογραφήθηκε με τον Στέφανο Κασσελάκη, υιοθετήθηκε
- Ο μικρός κούκλος ψάχνει το παντοτινό του σπίτι!
