Όταν η Σενέκα Κρούγκερ πήρε για πρώτη φορά πέρυσι τον ανάδοχο σκύλο της Ζέλντα, δεν μπορούσε ποτέ να προβλέψει το αξιοσημείωτο ταξίδι που θα έκανε μια μέρα ο σκύλος για να είναι ξανά μαζί της.
Η Krueger, η οποία εργάζεται ως ψυχοθεραπεύτρια, είναι ανάδοχη μητέρα σκύλων που ειδικεύεται στο να βοηθά διασωθέντα σκυλιά να μάθουν να εμπιστεύονται ξανά τους ανθρώπους. Μέχρι στιγμής έχει φιλοξενήσει 30 σκυλιά, αλλά η Zelda ήταν μια ιδιαίτερα δύσκολη περίπτωση.
“Ήρθε με φάρμακα κατά του άγχους”, δήλωσε η Krueger στο The Dodo. “Η Ζέλντα βημάτιζε. Όλη την ημέρα είτε βημάτιζε είτε κρυβόταν”.
Η ιστορία της Zelda
Η Krueger παρατήρησε ότι η Zelda φαινόταν πιο ήρεμη όταν ήταν δεμένη με λουρί, οπότε άρχισε να την εκπαιδεύει με λουρί – και σιγά σιγά ο νευρικός σκύλος άρχισε να ανοίγεται. “Όταν ήμουν στο σπίτι, ήταν δεμένη μαζί μου”, είπε η Krueger. “Κατά τη διάρκεια δύο εβδομάδων εκπαίδευσης με σχοινί, την είχα επίσης απογαλακτίσει από τα αγχολυτικά της φάρμακα και οι βηματισμοί είχαν μειωθεί. Ήταν μάλιστα πρόθυμη να βγει μόνη της από την κρυψώνα της για μικρά χρονικά διαστήματα”.
Μετά από δύο μήνες διαβίωσης με την Krueger και τα δύο σκυλιά της οικογένειάς της, η Zelda κούνησε τελικά την ουρά της. Στους τέσσερις μήνες, άρχισε να γαβγίζει και να παίζει – αν και εξακολουθούσε να δυσκολεύεται με τους απροσδόκητους θορύβους και όταν περνούσαν επισκέπτες.
Παρ’ όλα αυτά, η Krueger ήξερε ότι είχε βοηθήσει τη Zelda όσο περισσότερο μπορούσε και ότι ήρθε η ώρα να την αφήσει να φύγει. “Καθώς η Zelda άρχισε να αποκτά λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση, αποφάσισα ότι ήταν καιρός να βρει το παντοτινό της σπίτι”, δήλωσε η Krueger. “Αυτό υποτίθεται ότι πρέπει να κάνεις ως ανάδοχος σκύλων: να τους βοηθήσεις να προσαρμοστούν και στη συνέχεια να τους αποχαιρετήσεις με χαρά καθώς φεύγουν και ζουν την καλύτερη ζωή τους”.
Η Krueger οδήγησε τη Zelda 40 μίλια μέχρι το νέο της σπίτι, αλλά ο αποχωρισμός της ήταν πιο δύσκολος απ’ ό,τι περίμενε. “Έπρεπε να σταματήσω στην άκρη του δρόμου γιατί δεν μπορούσα να δω μέσα από τα δάκρυά μου”, είπε η Krueger. “Για πρώτη φορά στα 12 χρόνια που φροντίζω σκύλους, ένιωσα σαν να είχα χαρίσει τον σκύλο μου”.
Δέκα ημέρες μετά τον αποχαιρετισμό της, η Krueger έλαβε το τηλεφώνημα που κάθε ιδιοκτήτης σκύλου φοβάται – η Zelda είχε εξαφανιστεί αφού της ξέφυγε το λουρί. Η Krueger μπήκε αμέσως στο αυτοκίνητο για να αρχίσει να την ψάχνει.
Μια εθελοντική ομάδα αναζήτησης σκύλων που ονομάζεται START (ομάδα αναζήτησης, εντοπισμού και ανάκτησης σκύλων) είχε επίσης πληροφορηθεί την εξαφάνιση της Zelda. Η ομάδα εγκατέστησε σταθμούς τροφοδοσίας και κάμερες παρακολούθησης γύρω από την περιοχή και άρχισαν να καταφθάνουν πληροφορίες για τη Ζέλντα.
Καθώς οι θερμοκρασίες έπεφταν κάτω από το μηδέν, η Krueger αρνήθηκε να εγκαταλείψει την αναζήτησή της. “Τις πιο κρύες μέρες ξόδευα περισσότερο χρόνο στην αναζήτηση, επειδή ήθελα απεγνωσμένα να βρω τη Ζέλντα ζεστή και ασφαλή”, δήλωσε η Krueger. “[Πέρασα] ώρες στο παγωμένο κρύο, ακολουθώντας ίχνη σκύλων μέσα σε χαράδρες, παγωμένους βάλτους και χωράφια”.
Πάνω από δύο μήνες αργότερα, ο Krueger έμαθε ότι η Zelda είχε εντοπιστεί στη Μινεάπολη, στα μισά της διαδρομής μεταξύ του νέου σπιτιού του σκύλου και του ανάδοχου σπιτιού της.
Μόνο τότε η Krueger συνειδητοποίησε ότι η Zelda προσπαθούσε να επιστρέψει σε αυτήν.
Οι υιοθετούντες παρέδωσαν τη Ζέλντα πίσω στο Wags and Whiskers Animal Rescue, την οργάνωση που οργάνωσε την υιοθεσία, και η Κρούγκερ ήταν ενθουσιασμένη που είχε τον σκύλο της πίσω – έστω και στα χαρτιά. “Ήταν και πάλι δική μου και ήμουν πιο αποφασισμένη από ποτέ να τη βρω”, δήλωσε η Krueger.
Δύο εβδομάδες αργότερα, η Krueger έλαβε την είδηση ότι η Zelda είχε εντοπιστεί κοντά στο σπίτι της. Τοποθέτησε σταθμούς ταΐσματος γύρω από το σπίτι της και άρχισε να πετάει βρώμικα ρούχα στο μπροστινό γκαζόν με την ελπίδα ότι η μυρωδιά θα έφερνε τη Zelda πίσω σε ασφαλές μέρος.
Ένα ζευγάρι επικοινώνησε με την Krueger για να την ενημερώσει ότι είχαν ταΐσει έναν πολύ νευρικό σκύλο που έμοιαζε με τη Zelda. Αλλά μετά από τόσο καιρό, η Krueger δεν ήθελε να ελπίζει. “Παρόλο που ήθελα πραγματικά αυτό το σκυλί να είναι η Zelda μου, ήξερα ότι αν υπήρχε ένα χαμένο, φοβισμένο σκυλί εκεί έξω στους δρόμους, έπρεπε να το βοηθήσουμε”, δήλωσε η Krueger. “Ακόμα κι αν δεν ήταν ο σκύλος που ήξερα και αγαπούσα και μου έλειπε τόσο πολύ”.
Τελικά, το ζευγάρι κατάφερε να παγιδεύσει τον αδυνατισμένο σκύλο και τηλεφώνησε στην Krueger τις πρώτες πρωινές ώρες για να την ενημερώσει. Μέσα στο κλουβί, η Krueger είδε έναν μικρό, νευρικό σκύλο, ο οποίος έμοιαζε ελάχιστα με τη Zelda που κάποτε γνώριζε. Αλλά όταν έφτασε ο διευθυντής της START, μια γρήγορη σάρωση του τσιπ του σκύλου επιβεβαίωσε το αδύνατο.
Μετά από πάνω από τρεις μήνες φυγής, η Ζέλντα είχε βρει το δρόμο για το σπίτι της.
“Ήταν ένα θαύμα, και τι άλλο κάνεις μπροστά σε ένα θαύμα; Έκλαιγα”, δήλωσε ο Krueger. “Ζήτησα συγγνώμη από τη Ζέλντα που δεν την αναγνώρισα. Την άγγιξα για πρώτη φορά μετά από 97 ημέρες. Τη διαβεβαίωσα ότι θα πήγαινε για πάντα στο σπίτι της και ότι δεν θα σταματούσα ποτέ να την ψάχνω”.
Η Zelda έχει προσαρμοστεί καλά στο να βρίσκεται στο σπίτι και δεν θα μπορούσε να είναι πιο ευτυχισμένη που είναι ξανά με τη μαμά της.
“Έχει γίνει ο σκύλος μου με το Velcro και δεν είναι ποτέ περισσότερο από λίγα μέτρα μακριά μου ανά πάσα στιγμή”, δήλωσε ο Krueger. “Και τα άλλα σκυλιά μου χαίρονται που την έχουν πίσω και την περιποιούνται πολύ”.
Για τη Ζέλντα, αυτή η οικογένεια είναι για πάντα. “Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι όσο καιρό έψαχνα τη Ζέλντα, εκείνη έψαχνε κι εμένα”, πρόσθεσε ο Krueger. “Η Ζέλντα είναι επίσημα ο σκύλος μου. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είχα και άλλη επιλογή. Είναι πολύ επίμονη”.
Όλες οι Ειδήσεις
- Τουρκία: Πέθανε η 4ποδη αγαπημένη της αντιπολίτευσης που είχε γνωρίσει τρεις προέδρους
- Η τραγική πραγματικότητα των πολικών αρκούδων – Λιώνει ο πάγος, λιώνει και το μέλλον τους
- Έκκληση υιοθεσίας για γλυκό γατάκι στη Λαμπρινή – Γίνε εσύ το παντοτινό του σπίτι!
- Σκύλος και γάτα: Χαρακτηριστικά, φροντίδα και διαφορές
