Προσωπική ιστορία: Τον αγαπάω πολύ, αλλά δεν θέλει τη γάτα μου

Ιστορίες Ζώων

Η προσωπική ιστορία μιας αναγνώστριας η οποία αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα με το αγόρι της και να συγκατοικήσουν υπό τον όρο να αφήσει την αγαπημένη της γάτα πίσω.

Διαβάστε την ιστορία

Κορίτσια, καλησπέρα. Σας γράφω κλαίγοντας και ενώ είμαι τελείως απελπισμένη και επίσης ενώ τη λύση την ξέρω…

Πριν από έναν μήνα το αγόρι μου μου ζήτησε να συγκατοικήσουμε. Είμαστε και οι δύο 26, είμαστε μαζί ενάμιση χρόνο, πολύ ερωτευμένοι, όλα “πολύ” και μέχρι τώρα βρισκόμαστε είτε στο δικό του σπίτι είτε στο δικό μου. Κυρίως, όμως, στο δικό του γιατί εγώ έχω μια γατούλα και… δεν τη μπορεί.

Δεν είναι ότι έχει κάποια αλλεργία. Μου είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι δεν τις συμπαθεί, ότι τον τρομάζουν και όσο κι αν μου φάνηκε περίεργο, στην αρχή το δέχθηκα.

Τώρα όμως που οι κουβέντες περί συγκατοίκησης έγιναν πιο έντονες, έχω απελπιστεί γιατί αυτό το θέμα, της γάτας, δηλαδή ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΕΙ! ΚΑΘΟΛΟΥ!

Δεν θέλω να χωρίσουμε, τον αγαπάω πολύ, αλλά για εμένα η γάτα αυτή δεν είναι απλώς το pet μου. Είναι συντροφιά, φίλη, μέλος της οικογένειας. Δεν μπορώ να διώξω τη Σίρσα, αλλά για πρώτη φορά σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να είμαι με κάποιον που δεν αγαπάει το ζωντανό μου. Είναι 4 ετών, πολύ ήσυχη, πολύ χαδιάρα και ο τρόπος που δεν θέλει να το συζητήσει, με εξοργίζει.

Με όσες φίλες το έχω συζητήσει -εκτός από μία- μου λένε ότι θα είμαι τρελή να θυσιάσω τον μεγάλο έρωτα για ένα γατί. Όμως, δεν μπορώ να το κάνω, κορίτσια, ειλικρινά.

Και για να προλάβω τυχόν σχόλια: πέρα από το ζήτημα της γάτας, συζητάμε τα πάντα, συμφωνούμε σε πολλά, έχουμε πολύ ενδιαφέρουσα σχέση και είναι εντάξει σε όλα, όμως, αυτό που μου ζητάει απλώς δεν μπορώ να το κάνω.

Έχω απελπιστεί

Όλες οι Ειδήσεις

Ακολουθήστε μας στο Google News

Ροή Ειδήσεων

To top