Ο Caleb οδηγούσε με τη μαμά και τα αδέλφια του όταν ένας αφηρημένος οδηγός στράφηκε στη λωρίδα τους, χτυπώντας τους. Ο άπειρος οδηγός, απλώς ένα παιδί ο ίδιος, αφαίρεσε κατά λάθος τη ζωή της μητέρας του Caleb και των δύο αδελφών του, αλλά ο εξάχρονος Caleb επέζησε ως εκ θαύματος. Ωστόσο, τα τραύματά του ήταν απειλητικά για τη ζωή του.
Ο μόνος επιζών
Ως ο μόνος επιζών, ο Caleb εξακολουθούσε να φέρει σημαντικά τραύματα. Ενώ τα σπασμένα κόκαλά του θα επουλώνονταν, η τραυματική εγκεφαλική βλάβη του θα μπορούσε να οδηγήσει σε θάνατο, παράλυση, εγκεφαλική βλάβη… ο κατάλογος ήταν μακρύς. Ο πατέρας και η γιαγιά του Caleb δεν έκαναν τίποτα για να τον βοηθήσουν, αλλά κάθε μέρα ήταν δύσκολη.
Ο σκύλος θεραπείας
Ανάμεσα στις πειραματικές θεραπείες και τις συνεχείς εξετάσεις, κανείς δεν ήταν σίγουρος για το ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Οι γιατροί πρότειναν μια μη παραδοσιακή προσέγγιση με τη χρήση ενός σκύλου θεραπείας. Μέσω της βασικής αλληλεπίδρασης που θα οδηγούσε ελπίζουμε σε μια σύνδεση, η ιατρική ομάδα ήθελε να δει αν η ύπαρξη ενός σκύλου στο πλευρό του Caleb θα μπορούσε να διεγείρει τη δραστηριότητα και με τη σειρά της να τονώσει την επούλωση. Αν και ήταν λίγο επιφυλακτικός, ο πατέρας του Caleb συμφώνησε.
Ένα Γκόλντεν Ριτρίβερ με το όνομα Colonel
Ένα Γκόλντεν Ριτρίβερ με το όνομα Colonel έγινε η καινοτόμος και μη επεμβατική πηγή “φαρμάκων” του Caleb. Ο σκύλοςκαθόταν υπομονετικά στο πλευρό του Caleb, μαζί με την εκπαιδεύτριά του Susan. Και οι δύο περίμεναν να ανταποκριθεί ο Caleb με κάποιο μικρό τρόπο και δεν χρειάστηκε καθόλου πολύς χρόνος! Ειδικά όταν ο Colonel ξάπλωσε στο κρεβάτι του νοσοκομείου του Caleb, κουνώντας μάλιστα το δρόμο του πρακτικά πάνω στο μικρό σώμα του Caleb για να του κάνει παρέα, ο Caleb αντέδρασε ενώ κοιμόταν. Ο καρδιακός του ρυθμός βελτιώθηκε, η λειτουργία των πνευμόνων του σταθεροποιήθηκε. Κάτι καλό συνέβαινε και όλοι το απέδιδαν στη μοναδική αλλαγή στη ρουτίνα του Κέιλεμπ: Ο συνταγματάρχης.
Κάθε μέρα που ο Colonel ερχόταν να επισκεφτεί τον Caleb, το αγόρι έλαμπε. Η ιατρική ομάδα έμεινε κατάπληκτη. Σύντομα, ο Caleb ήταν πιο προσεκτικός, πρόθυμος να καθίσει και να αλληλεπιδράσει με το γλυκό σκυλί. Ο Colonel παρακινούσε τον Caleb με ανεξήγητο τρόπο, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά.
Σύντομα ο Caleb πέταξε μια μπάλα στον Colonel. Και γελούσε! Σίγουρα, χρειάστηκε χρόνος και υπομονή- και μια ολόκληρη ομάδα υποστήριξης από τους γιατρούς μέχρι την οικογένεια- αλλά ήταν ο Colonel που πραγματικά συνδέθηκε με τον Caleb σε αυτό το εντελώς άλλο επίπεδο που από μόνο του, ώθησε τη θεραπεία. Η ιστορία γίνεται όλο και καλύτερη! Δείτε τον Colonel και τον Caleb στο παρακάτω βίντεο! Δεν πρέπει ποτέ να αμφιβάλλουμε για τη δύναμη της αγάπης ενός σκύλου. Αυτή είναι η απόδειξη!
