Όταν αυτό το 3 ημερών μωρό λύκος εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα του, η φύση φάνηκε σκληρή. Ευτυχώς για το αβοήθητο κουτάβι, μια ευγενική γυναίκα με το όνομα Alida ήταν εκεί για να του σώσει τη ζωή.
Η Alida ανέλαβε το νεαρό κουτάβι και άρχισε να το μεγαλώνει σαν σκύλο.
Αλλά σε αντίθεση με έναν σκύλο, το κουτάβι δεν είχε γενεές εξημέρωσης στα γονίδιά του, οπότε χρειάστηκε πολλή δουλειά και κοινωνικοποίηση για να προσπαθήσει να εξημερώσει τον άγριο λύκο.
Ήταν ντροπαλό και επιφυλακτικό απέναντι σε ανθρώπους, ζώα και μέρη. Όμως η δέσμευσή της να κοινωνικοποιήσει τον λύκο γύρω από νέους ανθρώπους, μέρη και άλλα ζώα θα ήταν το κλειδί για να σωθεί η ζωή του. Και η Alida είχε δεσμευτεί να βοηθήσει το κουτάβι.
Το ονόμασε Kira γεννήθηκε από έναν λύκο που ανήκε σε μια οικογένεια που δεν το φρόντιζε. Ο λύκος κατέληξε σε ένα κέντρο διάσωσης και εκεί γεννήθηκε η Kira . Παρά το γεγονός ότι ανήκε σε ανθρώπους, η μητέρα λύκαινα δεν ήταν εξημερωμένη και δεν εμπιστευόταν τους ανθρώπους.
Η Alida είχε αυτό να πει για τη μητέρα:
“Αν απελευθερωθεί στην άγρια φύση, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πεθάνει αφού κανείς δεν της έμαθε να κυνηγάει. Η μητέρα της Kira εγκατέλειψε τα μωρά της όταν ήταν 3 ημερών και βρίσκονταν στον παιδικό σταθμό, οπότε τα τάιζαν με το χέρι. Και την πήρα μακριά μόλις η Kira δυνάμωσε και επίσης την τάισα πρώτα με γάλα”.
Προσπαθώντας να της δώσει ένα καλό ξεκίνημα στη ζωή, η Alida πήρε το λύκο όταν ήταν 28 ημερών. Ξεκίνησε πολύ νωρίς την κοινωνικοποίησή της για να της δώσει τις καλύτερες πιθανότητες να μεγαλώσει και να γίνει ένα ζώο που δεν φοβόταν τα πάντα, ένα χαρακτηριστικό που είναι έμφυτο στους λύκους.
“Την πήρα από το φυτώριο όταν ήταν 28 ημερών. Είναι έξυπνη αλλά πολύ πεισματάρα. Όταν παίρνει αποφάσεις, εστιάζει στον εαυτό της και όχι σε μένα. Από την αρχή, ξεκίνησα τη διαδικασία κοινωνικοποίησής της. Είδε έναν τεράστιο αριθμό σκύλων, ανθρώπων και παιδιών”.
“Περπατούσαμε σε διαφορετικά μέρη, ώστε να μπορεί να μελετήσει διαφορετικές μυρωδιές, να ακούσει νέους ήχους. Οι λύκοι έχουν μια έμφυτη νεοφοβία, έναν φόβο για οτιδήποτε καινούργιο. Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη διαδικασία, μακρά και κουραστική, αλλά είναι απαραίτητη ώστε η Kira να μπορέσει να ζήσει μαζί μου σε ένα αστικό περιβάλλον και να αισθάνεται άνετα”.
Αν και δεν ήταν εύκολο, με την αφοσίωση της Alida στην εκπαίδευση και την κοινωνικοποίηση, η Kira μεγάλωσε και απέκτησε αυτοπεποίθηση και έμαθε να εμπιστεύεται τους ανθρώπους και τις νέες καταστάσεις:
“Η ανατροφή, επίσης, είχε τα προβλήματά της, αλλά με την ηλικία, όλα φεύγουν και η δουλειά αποδίδει καρπούς – η Kira έχει σταθερό και ήπιο ψυχισμό, δεν αντιδρά σε επιθετικότητα από άλλα σκυλιά και δεν προκαλεί η ίδια συγκρούσεις. Αντιμετωπίζει τα παιδιά πολύ προσεκτικά και αν το παιδί τη φοβάται, δεν το πλησιάζει”.
Σήμερα, όπου κι αν πάει, οι άνθρωποι είναι περίεργοι για τον λύκο:
“Στο δρόμο, οι άνθρωποι γενικά αντιδρούν με περιέργεια, ζητούν να φωτογραφηθούν, ρωτούν αν είναι επικίνδυνο να ζει κανείς με έναν λύκο, και ειδικά όταν υπάρχει παιδί στο σπίτι (έχω έναν 7χρονο γιο, τον Bogdan.)”
Σήμερα, η Kira έχει μεγαλώσει και ζει ευτυχισμένη με την Alida και τον γιο της, τον οποίο η Kira αγαπάει πολύ. Η οικογένεια έχει τους θαυμαστές και τους επικριτές της, αλλά κατανοώντας πώς και γιατί αυτός ο ιδιαίτερος λύκος χρειάστηκε να σωθεί, είναι πιο εύκολο να καταλάβουμε πώς ένας λύκος που θα έπρεπε να ζει στην άγρια φύση, κατέληξε σε μια οικογένεια που τον αγαπάει. Μπορείτε να την ακολουθήσετε στο Instagram.
“Στην πραγματική ζωή, οι άνθρωποι αντιδρούν αρκετά φυσιολογικά, επειδή η Kira είναι πολύ φιλική και δεν εμπνέει φόβο στους ανθρώπους. Αλλά στο διαδίκτυο, οι άνθρωποι είναι και θυμωμένοι και ηλίθιοι, γράφουν διαφορετικά πράγματα. Ειδικά μετά από μια σειρά δημοσιευμάτων για εμάς, υπήρχαν πολλές αναφορές ότι ενεργούσα πολύ ανόητα, αφού κρατούσα ένα αρπακτικό ζώο στο σπίτι”.
Όλες οι Ειδήσεις
- Γιατί η γάτα σας αγνοεί όταν γυρνάτε σπίτι και τι θέλει να σας πει
- Διαμαρτυρία ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων στο κέντρο της Αθήνας: Ζητούν να τελειώσει η εκμετάλλευση
- Η φωτογραφία που άλλαξε ζωές: Η Μάρθα, η σκυλίτσα που φωτογραφήθηκε με τον Στέφανο Κασσελάκη, υιοθετήθηκε
- Ο μικρός κούκλος ψάχνει το παντοτινό του σπίτι!
