Χιλιάδες άνθρωποι έχουν γοητευτεί στο Facebook και το Twitter από την εξελισσόμενη ιστορία της μικρής Khaleesi, του νεαρού σκύλου που βρέθηκε να περιπλανιέται στους δρόμους της Βουλγαρίας σε άθλια κατάσταση. Ευτυχώς, ο αγώνας της για την επιβίωσή της στους δρόμους έχει πλέον τελειώσει – τη φροντίζουν η Diane και ο Tony στο Rudozem Street Dog Rescue.
Η Diane αφηγείται την ιστορία….
“Το πρωί της 12ης Μαΐου 2014, ο Tony παρατήρησε ότι κάποιος ρωτούσε στη σελίδα RSDR στο Facebook αν μπορούσαμε να βοηθήσουμε έναν σκύλο από άλλη πόλη. Το ζώο ήταν σε τρομερή κατάσταση – εξαιρετικά αδύνατο και έπασχε από ψώρα.
Έχουμε δει την κακοποίηση που υφίστανται ακόμη και τα υγιή σκυλιά του δρόμου – τα κλωτσάνε συστηματικά, τα διώχνουν και τους πετάνε πράγματα. Μπορούσαμε μόνο να φανταστούμε τι μπορεί να περνάει αυτό το κακόμοιρο σκυλί.
Γιατί να ασχοληθούμε με τη διάσωση ενός σκύλου σε αυτή την κατάσταση;
“Η πλειοψηφία των σχολίων στη σελίδα μας στο Facebook ήταν συντριπτικά υποστηρικτικά – λίγοι αμφισβήτησαν την απόφασή μας να σώσουμε αυτό το σκυλί δεδομένης της κατάστασής του. Μπορούμε να βασιστούμε μόνο στην εμπειρία μας με κάθε ζώο που συναντάμε. Σε αυτή την περίπτωση, θυμηθήκαμε έναν σκύλο που ήρθε σε εμάς πριν από αρκετά χρόνια, ένα κουτάβι από την ίδια πόλη, το οποίο ονομάσαμε Odin. Είχε επίσης ψώρα, αλλά μετά από νοσηλεία, ο Odin έγινε ένα χαρούμενο, υγιές αγόρι και υιοθετήθηκε από ένα μέλος της ομάδας μας στην Ολλανδία.
Θεωρήσαμε ότι, αν μπορούσαμε να βρούμε αυτό το σκυλί, θα μπορούσαμε να τη βοηθήσουμε και να της δώσουμε μια ευκαιρία για ένα ευτυχισμένο μέλλον.
Εντοπισμός του σκύλου
“Όταν ξεκινήσαμε το ταξίδι των 70 χιλιομέτρων, είχαμε μόνο μια γενική ιδέα για το πού μπορεί να βρίσκεται ο σκύλος και, καθώς δεν γνωρίζαμε κανέναν στην περιοχή, ο Nikolai, ο οποίος εργάζεται μαζί μας στο καταφύγιο, ήρθε μαζί μας για να ζητήσει οδηγίες και να μιλήσει με Βούλγαρους συνδέσμους. Ενώ οδηγούσαμε, η Anita, η συντονίστριά μας του RSDR, ασχολήθηκε με την αναζήτηση κάποιου στην περιοχή που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να εντοπίσουμε τον σκύλο. Κρατούσαμε συνεχή επαφή μέσω γραπτών μηνυμάτων και τελικά επικοινωνήσαμε με δύο τοπικές κυρίες, τη Slavena και τη Meral, οι οποίες προσφέρθηκαν να μας συναντήσουν για να μας βοηθήσουν να βρούμε το σκύλο.
Δύο ώρες αργότερα, φτάσαμε στο μέρος όπου είχε εντοπιστεί ο σκύλος και περιμέναμε τη Slavena και τη Meral να φτάσουν. Πριν περάσει πολύς καιρός, την εντόπισα στην άλλη πλευρά ενός κυκλικού κόμβου. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να φτάσω σε αυτήν και δεν άκουσα καν τον Τόνι να μου φωνάζει να προσέχω την κυκλοφορία. Καθώς την φτάναμε, ο Τόνι την φώναξε και ήρθε κατευθείαν κοντά μας, σκυφτή καθώς μας πλησίαζε, αλλά απελπισμένη για επαφή.
Τι βρήκαμε;
“Αυτός ο σκύλος πρέπει να είναι μια από τις πιο θλιβερές περιπτώσεις που έχουμε δει. Είναι τόσο αδύνατη και δεν έχει καθόλου τρίχες. Είναι γεμάτη ψύλλους και τσιμπούρια- το αυτί της είναι σκισμένο και το δέρμα της τόσο πληγωμένο. Φαίνεται επίσης ότι το μπροστινό της πόδι είχε επουλωθεί άσχημα αφού είχε σπάσει.
Ο Tony την πήρε και τη μετέφερε στο αυτοκίνητο. Αν δεν ήταν το γεγονός ότι βρισκόμασταν σε μια πολυσύχναστη πόλη με τόσους πολλούς ανθρώπους να την παρακολουθούν, νομίζω ότι θα είχα λυγίσει και θα έκλαιγα. Το καημένο το κορίτσι είχε υποφέρει τόσα πολλά και όμως εξακολουθούσε να είναι τόσο τρυφερό και έμπιστο.
Τηλεφώνησα στη Slavena για να την ευχαριστήσω και να την ενημερώσω ότι είχαμε βρει τον σκύλο. Η Meral ήταν ήδη καθ’ οδόν για να μας συναντήσει και έφτασε ακριβώς την ώρα που την βάλαμε στο αυτοκίνητο. Είμαστε πραγματικά ευγνώμονες και στις δύο για τη βοήθειά τους.
Βρίσκοντας ένα όνομα που της αξίζει
“Στο δρόμο για το σπίτι, σκεφτήκαμε πώς θα την ονομάσουμε. Θέλαμε ένα όνομα που να σημαίνει κάτι γιατί ξέραμε ότι αν επρόκειτο να τα καταφέρει θα έπρεπε να είναι δυνατή. Αποφάσισα να την ονομάσουμε Khaleesi από τον χαρακτήρα του “Game of Thrones”.
Πρώτα η ανακούφιση από τον πόνο, μετά η παρηγοριά
“Δεν υπάρχει χώρος στο καταφύγιο αυτή τη στιγμή, οπότε, όταν φτάσαμε στο σπίτι εκείνο το βράδυ, την βάλαμε στην κουζίνα μας, όπου θα ήταν επίσης πιο εύκολο για εμάς να την ελέγχουμε κατά τη διάρκεια της νύχτας. Κάποια από τα παλικάρια που εργάζονται στο καταφύγιο ήρθαν στο σπίτι μετά τη δουλειά και ήταν εμφανώς αναστατωμένα από την κατάστασή της, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να την περιποιηθούν και να την καθησυχάσουν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ήταν 8 το βράδυ, αλλά παρόλα αυτά επέστρεψαν στο καταφύγιο για να πάρουν κάποια φάρμακα που χρειαζόμασταν γι’ αυτήν.
Η πρώτη μας προτεραιότητα ήταν να την κάνουμε να νιώσει όσο το δυνατόν πιο άνετα. Της δώσαμε ένα παυσίπονο και αντιβιοτικά, καθώς και μια θεραπεία για τα σκουλήκια. Στη συνέχεια την κάναμε μπάνιο. Κατά τη διάρκεια του μπάνιου της έχασε πολύ από το νεκρό δέρμα και αυτό θα επιτρέψει στη θεραπεία να δράσει πιο αποτελεσματικά. Τις επόμενες ημέρες περιμένουμε να φύγει όλο το νεκρό δέρμα και – με τη θεραπεία που λαμβάνει – το τρίχωμά της θα αρχίσει να ξαναβγαίνει.
Μετά από μια τόσο μεγάλη και περιπετειώδη ημέρα, η Khaleesi εγκαταστάθηκε στην κουβέρτα της και κοιμήθηκε όλη τη νύχτα.
Το επόμενο πρωί, με χαιρέτησε με ένα γλείψιμο και μου επέτρεψε να τη χαϊδέψω και να την καθησυχάσω. Έχει καλή όρεξη και, παρά την κακομεταχείριση και την παραμέληση και την ταλαιπωρία της, είναι τόσο χαρούμενη που είναι κοντά στους ανθρώπους και καταφέρνει να κουνάει την ουρά της.
Πώς θα συνεχίσουμε από εδώ και πέρα;
“Αυτό που στην αρχή υποψιαστήκαμε ότι ήταν ένα κακώς επουλωμένο σπασμένο πόδι μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια παραμόρφωση, η οποία είναι εμφανής και στα δύο μπροστινά πόδια. Αυτό θα μπορούσε να είναι συγγενές ή αποτέλεσμα υποσιτισμού, γι’ αυτό και της δώσαμε πρόσθετη φαρμακευτική αγωγή γι’ αυτό. Μόλις δυναμώσει λίγο και το δέρμα της την ταλαιπωρεί λιγότερο, θα κάνουμε ακτινογραφία των μπροστινών ποδιών της και πλήρεις αιματολογικές εξετάσεις.
Και δεν της πήρε πολύ καιρό να συνηθίσει το περιβάλλον της. Μας ενημερώνει όταν χρειάζεται τουαλέτα, στέκεται στην πόρτα. Αφού κάνει την ανάγκη της έξω, επιστρέφει ευχαρίστως στην κουζίνα και στο κρεβάτι της.
Είναι νωρίς ακόμα, αλλά μέχρι στιγμής φαίνεται ότι βρίσκεται στο δρόμο της ανάρρωσης. Δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα χρειαστεί, αλλά δεν θα την εγκαταλείψουμε.
