H πιο αποκαρδιωτική και συγκινητική ιστορία, εκείνη ενός σκύλου που έμεινε στην αφάνεια για πάνω από 12 χρόνια και περίμενε με ανυπομονησία να τον υιοθετήσει κάποιος. Το μόνο όνομα που του δόθηκε ποτέ ήταν ένας αριθμός, εκείνος του κλουβιού του και η μόνη αγάπη που πήρε ποτέ ήταν κάποια τυχαία χάδια από τους ανθρώπους του καταφυγίου.

Ο μόνος που τον έκλαψε είναι ο συγκρατούμενος του

Ο σκυλάκος με το νούμερο 132 έζησε όλη του τη ζωή σε ένα κλουβί , να προαυλιζεται με βάρδιες περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά του, ενώ ο μόνος που έκλαψε γι αυτόν ήταν ο συγκρατούμενος του ο Μπουλετ.

Δείτε όσα έγραψαν στην σελίδα της Φιλοζωικής Ραφήνας Πικερμίου

Το νούμερο 132

Το μόνο όνομα που πήρα στη σύντομη ζωή μου. Όλο και περισσότερο. Ήταν ένα άχρηστο εργαλείο, που το βρήκε ένα μικρό εγκαταλελειμμένο παιδί. Δεν ήξερε ούτε πώς να κυνηγάει ούτε πώς να αγαπάει. Πόσες φορές είχε περάσει δίπλα από τους μέλλουσες γονείς του και είχε εξετάσει τα κλουβιά τους για να βρει τον σκύλο των ονείρων του… Όση χαρά κι αν έδινε, όσο φιλικός κι αν ήταν, κανείς δεν εντυπωσιάστηκε από αυτόν.

Ο αριθμός 132 πέρασε όλη του τη ζωή σε ένα κλουβί, παίρνοντας εναλλάξ τη θέση του στο μπροστινό μέρος του κλουβιού, περιμένοντας υπομονετικά να έρθει η σειρά του. Περίμενε με μια αξιοπρεπή έκφραση και ένα βλέμμα προσμονής στο πρόσωπό του.

Ο αριθμός 132 είχε πάει σε ένα καλύτερο μέρος σε ηλικία 12 ετών περίπου.

Ο μόνος που έκλαιγε γι’ αυτόν ήταν ο συγκρατούμενός του, ο Μπάρετ. Σήμερα το πρωί βρέθηκε να σκύβει πάνω από το πτώμα του φίλου του ……..
Για τον αριθμό 132, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο από αυτό: …….

Για τον Bullet, προσευχόμαστε να μην καταλήξουμε σαν κι αυτόν. …… Πώς μπορεί να πεθάνει μόνος του σε ένα παγωμένο κλουβί….
Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να βοηθήσετε να τον κρατήσετε ζεστό και να επουλώσετε τις πληγές του, στείλτε μας ένα μήνυμα.