Μια από τις πιο γνωστές ιστορίες κακοποίησης ζώων φέτος συνέβη τον Αύγουστο, όταν ο Ράιντερ -ένα ελλιποβαρές και άρρωστο άλογο άμαξας ηλικίας 26 ετών, που αναφέρθηκε ψευδώς ότι ήταν υγιές και 13 ετών- κατέρρευσε ενώ τραβούσε μια άμαξα στο κέντρο του Μανχάταν. Τα viral βίντεο με το άλογο να μαστιγώνεται από τον ιδιοκτήτη του και να πλένεται με νερό από τους αστυνομικούς έφεραν την προσοχή σε ένα μακροχρόνιο ζήτημα για τα δικαιώματα των ζώων: τα άλογα που εργάζονται σε πολυσύχναστα, επικίνδυνα αστικά περιβάλλοντα. (Ο Ράιντερ υποβλήθηκε σε ευθανασία τον Οκτώβριο μετά από διάγνωση καρκίνου και μια κρίση).
Μετά από αυτό το περιστατικό, το Intro 573 – ένα νομοσχέδιο που προτάθηκε τον Σεπτέμβριο του 2022 και ζητούσε την απαγόρευση της χρήσης αλόγων στη βιομηχανία αμαξοστοιχιών της Νέας Υόρκης – μετονομάστηκε σε Νόμο του Ράιντερ. Το νομοσχέδιο έχει μαζική δημόσια υποστήριξη: Σύμφωνα με δημοσκόπηση, το 71% των κατοίκων της Νέας Υόρκης συμφωνεί με το να γίνουν οι άμαξες με άλογα παρελθόν.1 Οι πολλές ώρες εργασίας, οι ανεπαρκείς συνθήκες σταβλισμού και η αμελής τήρηση αρχείων και κανονισμών αναφέρονται στο επιχείρημα ότι η σημερινή βιομηχανία είναι σκληρή και χρειάζεται εκσυγχρονισμό.
Γιατί, λοιπόν, τα άλογα εξακολουθούν να τραβούν άμαξες στο Midtown Manhattan σήμερα;
Για να περάσει ο νόμος του Ράιντερ πρέπει να υπογράψουν 26 από τα 51 μέλη του δημοτικού συμβουλίου της Νέας Υόρκης και μέχρι την ημερομηνία δημοσίευσης αυτού του άρθρου, μόνο 18 το έχουν κάνει. Οργανώσεις για τα δικαιώματα των ζώων, όπως η NYCLASS (New Yorkers for Clean, Livable, and Safe Streets) και οι Voters for Animal Rights, επικεντρώνονται επί του παρόντος στο να πείσουν τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου που έχουν εκφράσει προφορικά την υποστήριξή τους στο νομοσχέδιο, αλλά δεν έχουν υπογράψει ακόμη επίσημα.
“Είναι το πιο δύσκολο, το πιο προκλητικό θέμα για τα δικαιώματα των ζώων που μπορεί να αντιμετωπιστεί στη Νέα Υόρκη”, λέει στο Treehugger η Allie Taylor, ιδρύτρια και πρόεδρος των Voters for Animal Rights. Παρόλα αυτά, τόνισε, η ανανεωμένη δημόσια αγανάκτηση για τη μεταχείριση των αλόγων μεταφοράς ωθεί τα μέλη του συμβουλίου να υποσχεθούν την υποστήριξή τους στην απαγόρευση.
“Κάθε τάξη μελών του συμβουλίου που αναδεικνύεται, τουλάχιστον από τότε που ασχολούμαι, γίνεται όλο και πιο προοδευτική σε θέματα δικαιωμάτων των ζώων”, λέει. “Νομίζω ότι ο θάνατος του Ράιντερ ήταν μια κραυγή συσπείρωσης”.
Το θέμα
Η κατάρρευση του Ράιντερ τον Αύγουστο δεν είναι το μοναδικό περιστατικό με άμαξα αλόγων τον τελευταίο χρόνο. Η Edita Birnkrant, εκτελεστική διευθύντρια της NYCLASS, εκτιμά ότι τουλάχιστον ένα ατύχημα ή διαταραχή ανά μήνα συμβαίνει στη Νέα Υόρκη. Ωστόσο, προσθέτει ότι είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί, επειδή δεν υπάρχει υποχρέωση αναφοράς των περιστατικών όταν συμβαίνουν.
Μόνο στη Νέα Υόρκη τα προηγούμενα περιστατικά περιλάμβαναν καταρρεύσεις λόγω καλοκαιρινής ζέστης, ασθένειες, τραυματισμούς, εξάντληση και συγκρούσεις με οχήματα ή παρευρισκόμενους. Επειδή είναι θηραματικά ζώα με αυξημένη αντίδραση φυγής, τα άλογα είναι επίσης πιθανό να τρομάξουν και να βγουν εκτός πορείας από δυνατούς θορύβους σε αστικό περιβάλλον. Και όταν συμβαίνει αυτό, όπως μπορείτε να φανταστείτε, δεν υπάρχουν πολλά μέρη για τα άλογα που μπορούν να αναπαυθούν στους πολυσύχναστους δρόμους του Μανχάταν.
Τα άλογα, οι παρωπίδες και ο φόβος
“Υπάρχουν τόσα πολλά τρομακτικά ερεθίσματα που μπορούν να τρομάξουν ένα άλογο ανά πάσα στιγμή, και αυτό συμβαίνει συνεχώς. Δεν πρόκειται να αλλάξουμε τις συνθήκες της Νέας Υόρκης για να γίνουν ποτέ ανθρώπινες για αυτά τα άλογα. Έτσι, το μόνο πράγμα που έχει νόημα είναι να εκσυγχρονίσουμε [τη βιομηχανία]”.
Άλλοι τομείς που προκαλούν ανησυχία είναι οι πολλές ώρες εργασίας των αλόγων και οι συνθήκες σταβλισμού τους.Ο κυβερνητικός ιστότοπος της Νέας Υόρκης αναφέρει ότι τα άλογα των αμαξών δεν πρέπει να εργάζονται πάνω από εννέα ώρες την ημέρα και ότι οι στάβλοι πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 τετραγωνικά μέτρα και να παρέχουν αρκετό χώρο για να γυρίζουν και να ξαπλώνουν τα άλογα. Τα άλογα έχουν επίσης τουλάχιστον πέντε εβδομάδες “διακοπών” το χρόνο κάπου έξω από την πόλη με καθημερινή πρόσβαση σε βοσκότοπους.Αλλά ακόμη και αυτές οι απαιτήσεις είναι ανεπαρκείς.
“Τα άλογα είναι ζώα αγέλης”, σημειώνει ο Birnkrant. “Υποτίθεται ότι πρέπει να έχουν βοσκοτόπια με χορτάρι, ή αν δεν έχουν χορτάρι, τουλάχιστον κομμάτια γης για να κινούνται ελεύθερα και να είναι μαζί με άλλα άλογα”. Αντ’ αυτού, τα ζώα είναι “δεμένα στην άμαξα [χωρίς] καμία ελευθερία κίνησης. Στη συνέχεια, επιστρέφουν σε αυτούς τους μικροσκοπικούς στάβλους χωρίς, και πάλι, καμία ελευθερία κίνησης. Τους αρνούνται τα φυσικά τους ένστικτα”.
Μια ανθρώπινη λύση
Η βιομηχανία αμαξοστοιχιών, η οποία καθοδηγείται από τα πλήθη των τουριστών που έρχονται στην πόλη όλο το χρόνο, και ιδιαίτερα τον Δεκέμβριο, μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί χωρίς άλογα. Εκτός από τη σταδιακή κατάργηση των αλόγων των αμαξών, ο νόμος του Ράιντερ προτείνει ηλεκτρικές άμαξες χαμηλής ταχύτητας για την παραλαβή των τουριστών. Τα οχήματα αυτά έχουν ήδη εφαρμοστεί με επιτυχία σε άλλες πόλεις που έχουν απαγορεύσει τα άλογα, όπως η Βομβάη της Ινδίας και η Γκουανταλαχάρα του Μεξικού. Το νομοσχέδιο αναφέρει επίσης ότι οι ιδιοκτήτες αμαξών θα πρέπει να πληρώνουν στους οδηγούς έναν επικρατούντα μισθό που θα καθορίζεται από τον Ελεγκτή.
“Οι ηλεκτρονικές άμαξες θα παρέχουν ένα σύγχρονο, ανθρώπινο, βιώσιμο μέσο απασχόλησης για τους υπάρχοντες οδηγούς αμαξών”, λέει ο Τέιλορ.
Αυτή η δυνητική αλλαγή εγείρει το ερώτημα: Τι θα απογίνουν τα σημερινά άλογα των αμαξών μετά την απαγόρευσή τους; Ιδανικά, καταφύγια και οργανώσεις, όπως η The Gentle Barn, θα τοποθετήσουν τα αποσυρθέντα άλογα των αμαξών σε φάρμες για να θεραπευτούν και να φέρουν εις πέρας το υπόλοιπο της ζωής τους. Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν απαιτήσεις συνταξιοδότησης για τα άλογα μεταφοράς.
“Αυτά τα άλογα μεταφοράς, όταν διασώζονται, δεν ξέρουν καν πώς να είναι άλογο”, λέει ο Birnkrant. “Όπως το να ανέβουν στο γρασίδι ίσως για πρώτη φορά, δεν ξέρουν πώς να είναι με άλλα άλογα. Χρειάζεται λίγος χρόνος για να προσαρμοστούν”.
Ενώ τα καταφύγια ζώων παρέχουν την απαραίτητη αποκατάσταση και φροντίδα, τα άλογα μεταφοράς δεν πρέπει να αρρωσταίνουν προς όφελος της τουριστικής βιομηχανίας για να θεραπεύονται στο τέλος της ζωής τους. Είναι μόνο θέμα χρόνου το επόμενο περιστατικό με άλογο άμαξας.
“Ο Ράιντερ δεν χρειάζεται να πεθάνει μάταια”, λέει ο Birnkrant. “Η ιστορία του και η κατακραυγή μπορούν να βοηθήσουν στην ψήφιση του νόμου του Ράιντερ και να αποτρέψουν μελλοντικά άλογα από το να δουλεύονται μέχρι θανάτου όπως εκείνος”.
Όλες οι Ειδήσεις
- Τουρκία: Πέθανε η 4ποδη αγαπημένη της αντιπολίτευσης που είχε γνωρίσει τρεις προέδρους
- Η τραγική πραγματικότητα των πολικών αρκούδων – Λιώνει ο πάγος, λιώνει και το μέλλον τους
- Έκκληση υιοθεσίας για γλυκό γατάκι στη Λαμπρινή – Γίνε εσύ το παντοτινό του σπίτι!
- Σκύλος και γάτα: Χαρακτηριστικά, φροντίδα και διαφορές
