Εντυπωσιακό βίντεο καταγράφει κολοσσιαίο καλαμάρι στο φυσικό του περιβάλλον

Λίγο μετά τις 10:00 π.μ. της 6ης Ιανουαρίου 2023, στον Νότιο Ωκεανό, περίπου 1.100 χιλιόμετρα νότια της Αργεντινής, η υποβρύχια κάμερα του Matthew Mulrennan κατέγραψε ένα μοναδικό θέαμα: εκεί, 176 μέτρα κάτω από το σκάφος του, ένα μοναχικό καλαμάρι κολυμπούσε στο παγωμένο νερό. Με τα απλωμένα πλοκάμια του, το διάφανο σώμα του και την αχνή μπλε βιοφωταύγεια λάμψη του, αυτό το καλαμάρι μήκους 12 εκατοστών είναι, ενδεχομένως, το πρώτο κολοσσιαίο καλαμάρι που έχει κινηματογραφηθεί ποτέ στο φυσικό του περιβάλλον.

Βίντεο που καταγράφηκε στα ανοικτά της Ανταρκτικής σχεδόν 200 μέτρα βαθιά κάτω από την επιφάνεια δείχνει ένα νεαρό κολοσσιαίο καλαμάρι που μπορεί να ζει ελεύθερα στο φυσικό του περιβάλλον. Είναι πιθανό ότι δεν πρόκειται για κολοσσιαίο καλαμάρι αλλά για ένα άλλο είδος στενά συνδεδεμένου γυάλινου καλαμαριού.

Το βίντεο είναι ευγενική προσφορά του Matthew Mulrennan/Kolossal

Ο Mulrennan, θαλάσσιος επιστήμονας και ιδρυτής του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Kolossal με έδρα την Καλιφόρνια, εργάζεται από το 2017 για την καταγραφή υλικού από άγρια κολοσσιαία καλαμάρια. Οι ειδικοί στα κεφαλόποδα είναι πεπεισμένοι ότι ο Mulrennan βιντεοσκόπησε κάποιο είδος γυάλινου καλαμαριού, την επιστημονική οικογένεια στην οποία ανήκουν τα κολοσσιαία καλαμάρια. Αλλά παραμένουν αβέβαιοι αν επρόκειτο για ένα νεαρό κολοσσό, ένα ενήλικο Galiteuthis glacialis ή ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος του στενά συγγενικού γένους Taonius.

Τα νερά της Ανταρκτικής όπου η ομάδα του Mulrennan εντόπισε το καλαμάρι ήταν γεμάτα θαλάσσιο χιόνι, δίνοντας στο βίντεο μια κοκκώδη ποιότητα που θυμίζει τις πρώτες φωτογραφίες ενός άλλου ελάχιστα γνωστού κεφαλόποδου: του γιγάντιου καλαμαριού.

Παρόλο που και τα δύο κεφαλόποδα είναι τόσο άπιαστα που είναι σχεδόν θρυλικά -και συχνά συγκρίνονται με το μυθικό κράκεν-, τα κολοσσιαία καλαμάρια έχουν μεγαλύτερο, βαρύτερο σώμα και ελαφρώς κοντύτερα πλοκάμια από τα γιγαντιαία αδέρφια τους. Ενώ τα γιγάντια καλαμάρια φωτογραφήθηκαν και κινηματογραφήθηκαν για πρώτη φορά στο φυσικό τους περιβάλλον το 2004 και το 2012, αντίστοιχα, οι μόνες εμφανίσεις κολοσσιαίων καλαμαριών προέρχονται από πτώματα ή ζώα που σύρθηκαν στην επιφάνεια.

Κολοσσιαία καλαμάρια

Τα κολοσσιαία καλαμάρια περιγράφηκαν για πρώτη φορά επιστημονικά από τον ζωολόγο Guy Robson το 1925, αφού μια φάλαινα ξεβράστηκε στα νησιά Φόκλαντ με δύο πλοκάμια κολοσσιαίων καλαμαριών στο στομάχι της. Έκτοτε, τα ογκώδη ζώα σπάνια έχουν αλιευθεί, φωτογραφηθεί ή ακόμη και δει. Αυτό είναι ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα για ένα πλάσμα μακρύτερο από εμπορευματοκιβώτιο με μάτια στο μέγεθος μπάλας του βόλεϊ. Ως ενήλικα, τα κολοσσιαία καλαμάρια είναι τα μεγαλύτερα ασπόνδυλα της Γης. Τρώνε οδοντόψαρα της Παταγονίας (επίσης γνωστά ως λαβράκια της Χιλής) και κυνηγιούνται από φάλαινες-σπερματοκεφαλές. Όταν είναι νεαρά, τα κολοσσιαία καλαμάρια φαίνεται να πλησιάζουν πιο κοντά στην επιφάνεια του ωκεανού, όπου τα τρώνε πιγκουίνοι, άλμπατρος, φώκιες και οδοντόψαρα της Παταγονίας. Τα περισσότερα στοιχεία προέρχονται από τσιμπήματα πετονιάς, εξετάσεις στομάχων αρπακτικών ζώων και από το περιστασιακό πτώμα καλαμαριού που ξεβράζεται σε κάποια παραλία.

Ο Γουίλιαμ Ριντ, θαλάσσιος βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ στην Αγγλία, είχε την τύχη να βρεθεί από κοντά με ένα κολοσσιαίο καλαμάρι, αφού ψαράδες ανέσυραν απροσδόκητα ένα το 2005 κοντά στη νήσο Νότια Γεωργία, που βρίσκεται μεταξύ Ανταρκτικής και Νότιας Αμερικής. Αν και ο μανδύας του μήκους πολλών μέτρων ήταν πολύ βαρύς για να διασωθεί, το ατελές δείγμα των 200 κιλών του Reid αποκάλυψε πώς τα άγκιστρα και οι βεντούζες που επενδύουν τα χέρια του καλαμαριού μπορούν να ξεκολλήσουν, δίνοντας στο ζώο ένα εντυπωσιακό κράτημα αλλά και προσφέροντας εύκολη αποκόλληση από τη λεία και τα αρπακτικά.

Στα βάθη του ωκεανού, όπου διεισδύει ελάχιστο φως, ο Reid υποψιάζεται ότι τα κολοσσιαία καλαμάρια είναι κυνηγοί ενέδρας που περιμένουν υπομονετικά να περιπλανηθεί το θήραμα σε απόσταση αναπνοής και στη συνέχεια χρησιμοποιούν τα μακριά τους χέρια για να χώσουν τα αλιεύματά τους στο ράμφος τους. Λέει ότι τα γιγάντια μάτια των καλαμαριών μπορεί να είναι ικανά να βλέπουν βιοφωταύγεια, τα οποία θα μπορούσαν να τα ειδοποιήσουν για πεινασμένες φάλαινες που έρχονται προς το μέρος τους.

Κολοσσιαία καλαμάρια έχουν καταγραφεί και άλλες φορές. Σοβιετικοί ψαράδες έπιασαν και φωτογράφησαν το πρώτο ολόκληρο κολοσσιαίο καλαμάρι το 1981 στα ανοικτά της ανατολικής Ανταρκτικής. Το 2003, ψαράδες από τη Νέα Ζηλανδία παγίδευσαν ένα νεκρό νεαρό κολοσσιαίο καλαμάρι βάρους 300 κιλών στη Θάλασσα Ρος της Ανταρκτικής και στη συνέχεια, το 2007, ανέσυραν ένα ζωντανό ενήλικο καλαμάρι βάρους 500 κιλών από βάθος 1.500 μέτρων. Και το 2008, Ρώσοι επιστήμονες έπιασαν ένα πιο δυτικά, στη θάλασσα Dumont d’Urville.

Κανείς όμως δεν έχει δει ποτέ ένα κολοσσιαίο καλαμάρι να ζει, ανενόχλητο, εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια, όπου κατοικεί φυσιολογικά. Και, όπως τονίζει ο Reid, επειδή τα κολοσσιαία καλαμάρια τείνουν να καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος όταν σύρονται από την ιδιαίτερα πιεσμένη βαθιά θάλασσα, η μελέτη τους στο φυσικό τους περιβάλλον είναι ο μόνος τρόπος για να δει κανείς τόσο τη συμπεριφορά τους όσο και την πλήρως άθικτη ανατομία τους.

• Τουρκία: Πέθανε η 4ποδη αγαπημένη της αντιπολίτευσης που είχε γνωρίσει τρεις προέδρους
• Η τραγική πραγματικότητα των πολικών αρκούδων – Λιώνει ο πάγος, λιώνει και το μέλλον τους
• Έκκληση υιοθεσίας για γλυκό γατάκι στη Λαμπρινή – Γίνε εσύ το παντοτινό του σπίτι!
• Σκύλος και γάτα: Χαρακτηριστικά, φροντίδα και διαφορές