Ο μύθος του μονόκερου: Είναι πιθανότητα ζώα της πραγματικής ζωής – Από που προήλθαν

Οι μονόκεροι είναι ένα από τα πιο διάσημα μυθικά πλάσματα, τα οποία εμφανίζονται σε πολλά βιβλία, ταινίες και παιχνίδια. Παρόλο που δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη για την ύπαρξή τους, η έμπνευση για τη δημιουργία τους πιθανότατα προέρχεται από πολλά ζώα της πραγματικής ζωής. Πιθανότατα οι αρχικές αναφορές στους μονόκερους προέρχονται από την Ασία και την Ευρώπη, όπου η μορφολογία τους μπορεί να είναι εμπνευσμένη από τα κέρατα των ζώων όπως οι ταύροι, οι αντίστοιχες ρίζες των μονόκερων στη μυθολογία μπορεί να προέρχονται από το λαό των Ινδών, οι οποίοι πίστευαν ότι τα κέρατα του ελέφαντα ανήκουν σε έναν μυθικό πολύποδα που ονομάζεται Airavata. Όλες αυτές οι πηγές έχουν συμβάλλει στο να δημιουργηθεί η εικόνα του μονόκερου ως ένα μαγικό και μυστηριώδες πλάσμα, που αντιπροσωπεύει την αγνότητα και την ομορφιά στον ανθρώπινο μύθο.

Οι μονόκεροι είναι πιθανότατα εμπνευσμένοι από πολλά ζώα της πραγματικής ζωής.

Ο μονόκερος είναι ένα από τα πιο διάσημα μυθολογικά πλάσματα, που συχνά απεικονίζεται ως ένα λευκό άλογο με ένα σπειροειδές κέρατο που προεξέχει από το μέτωπό του. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα άλογο με κέρατο, γι’ αυτό και οι άνθρωποι πίστευαν ότι ήταν αληθινοί. Από πού προήλθε όμως αυτός ο μύθος;

Οι εικόνες των μονόκερων χρονολογούνται από τον πολιτισμό της Κοιλάδας του Ινδού (περίπου 3300 π.Χ. – 1300 π.Χ.) στη Νότια Ασία, που περιελάμβανε τμήματα του σημερινού Αφγανιστάν, του Πακιστάν και της Ινδίας.

Οι σφραγίδες αυτής της περιόδου δείχνουν το προφίλ ενός ζώου που μοιάζει με άλογο και έχει ένα μόνο κέρατο. Ωστόσο, οι εικόνες αυτές, σύμφωνα με το Μουσείο St. Notts στην Αγγλία, μπορεί να απεικονίζουν τον αύρακα* (Bos primigenius), εξαφανισμένο σήμερα άγριο βοοειδές.

Από πού προήλθε ο μύθος του μονόκερου

Σύμφωνα με το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη, οι περιγραφές ασιατικών μονόκερων χρονολογούνται γύρω στο 2700 π.Χ. Αυτός ο “μονόκερος” φαίνεται να ήταν ένας συνδυασμός διαφόρων ζώων: σώμα ελαφιού, ουρά ταύρου, στικτό ή φολιδωτό τρίχωμα παρόμοιο με αυτό του δράκου και κέρατα (ή κέρατα) καλυμμένα με σάρκα. Παρά τις σωματικές διαφορές, οι ασιατικοί μονόκεροι περιγράφονται ως υπερπτερα, μοναχικά πλάσματα, όπως και στις μεταγενέστερες ευρωπαϊκές καταγραφές.

Οι μονόκεροι εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη δυτική λογοτεχνία τον τέταρτο αιώνα π.Χ. Ο Κτησίας, γιατρός και ιστορικός, έγραψε για έναν Ινδό ταξιδιώτη που περιέγραψε έναν “άγριο γάιδαρο” στο μέγεθος αλόγου, με λευκό σώμα, μπλε μάτια, κόκκινο κεφάλι και ένα πολύχρωμο κέρατο περίπου στο μισό μήκος του. Ο μονόκερος του Κτησία πιθανότατα βασίστηκε σε πολλές απεικονίσεις ζώων, μεταξύ των οποίων ένας άγριος γάιδαρος και ένας ινδικός ρινόκερος.