Οι ελληνικές θάλασσες φιλοξενούνται από φάλαινες μέχρι θαλάσσιες χελώνες. Κάποια από αυτά είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά και άλλα εξασκούν γοητεία σε όσους έχουν την τύχη να τα δουν από κοντά.
Γνωρίστε τα θαλάσσια ζώα
Μεσογειακή φώκια (Monachus monachus)
Επιστημονική ονομασία: Monachus monachus. Μέλος της οικογένειας των πτερυγιόποδων, η μεσογειακή φώκια είναι η πιο σπάνια φώκια της γης. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στα δέκα πιο απειλούμενα με εξαφάνιση είδη του πλανήτη μας. Σε όλο τον κόσμο έχουν απομείνει 600 περίπου μεσογειακές φώκιες. Από αυτές 250 με 300 ζουν στις ελληνικές θάλασσες.
Αποφεύγει την ανθρώπινη παρουσία και κρύβεται. Όταν βγαίνει στη στεριά επιλέγει βραχώδεις ακτές, ερημικές παραλίες και θαλάσσιες σπηλιές. Για να βρει το φαγητό της κάνει βουτιές σε μεγάλα βάθη. Κατά τη διάρκεια της βουτιάς τα ρουθούνια της κλείνουν, ώστε να μη μπαίνει μέσα νερό, ενώ τα μουστάκια της ανοίγουν διάπλατα και αποτελούν όργανο αφής. Οι καταδύσεις της συνήθως διαρκούν από 5 έως 15 λεπτά και φτάνουν έως και τα 190 μέτρα βάθος.
Αγαπημένη της τροφή είναι κυρίως τα χταπόδια. Τρώει όμως και διάφορα είδη ψαριών, πολλά από τα οποία είναι εμπορεύσιμα. Αυτό βέβαια δεν την κάνει και την καλύτερη φίλη των ψαράδων, που πολλές φορές τη βλέπουν ανταγωνιστικά και την κυνηγούν.
Στις ελληνικές θάλασσες φώκιες συναντάμε σχεδόν παντού. Οι περισσότερες, όμως, συγκεντρώνονται στις Βόρειες Σποράδες, στις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα και στα Ιόνια νησιά.
Ζωνοδέλφινο (είδος δελφινιού)
Επιστημονική ονομασία: Stenella coeruleoalba. Είναι το πιο κοινό είδος δελφινιού που συναντάμε στις ελληνικές θάλασσες σήμερα. Σχηματίζει κοπάδια που συχνά παίζουν στην πλώρη των πλοίων. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι η λεπτή μαύρη γραμμή (ζώνη) που ξεκινάει από το μάτι και καταλήγει στην κοιλιά του.
Είναι δεινός βουτηχτής, μπορεί να καταδυθεί σε μεγάλα βάθη (200 μέτρα ή και περισσότερο) και τρέφεται κυρίως με καλαμάρια, αλλά και με ψάρια. Στον Κορινθιακό Κόλπο σχηματίζει μικτά κοπάδια με κοινά δελφίνια και σταχτοδέλφινα. Η συμβίωση των παραπάνω ειδών, δεν έχει παρατηρηθεί πουθενά αλλού στον κόσμο έως σήμερα, ως μόνιμο φαινόμενο.
Το συναντάμε σε όλες τις ελληνικές θάλασσες σε βάθη μεγαλύτερα των 200 μέτρων.
Φυσητήρας
Επιστημονική ονομασία: Physeter macrocephalus. Είναι από τα πιο μεγάλα θαλάσσια θηλαστικά της Ελλάδας. Σήμα κατατεθέν του είναι το τεράστιο κεφάλι του με το σχεδόν ορθογώνιο σχήμα και την πολύ στενή και μικρή κάτω σιαγόνα. Έχει το μεγαλύτερο εγκέφαλο από όλα τα άλλα ζώα του πλανήτη και ζει σε θάλασσες με μεγάλα βάθη! Η παραμονή του στο βυθό μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από 1 ώρα! Αγαπημένη του τροφή είναι τα μεγάλα καλαμάρια που ζουν στα μεγάλα βάθη.
Έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη κοινωνική συμπεριφορά, μοναδική σε σχέση με τα υπόλοιπα θαλάσσια θηλαστικά. Τα θηλυκά ζώα σχηματίζουν ομάδες των 10-12 ατόμων με πολύ ισχυρές και μακροχρόνιες σχέσεις. Στις ομάδες των θηλυκών γεννιούνται και μεγαλώνουν τα μικρά ζώα. Μέσα σε αυτή την κοινότητα, τα θηλυκά ζώα αλληλοβοηθούνται και συμπαραστέκονται το ένα στο άλλο, κατά τη διάρκεια της γέννας και της ανατροφής των μικρών.
Στην Ελλάδα τους συναντάμε κατά μήκος της Ελληνικής Τάφρου (από τα Δυτικά των Ιονίων νήσων και της Πελοποννήσου έως τα νότια της Κρήτης και τα νοτιοανατολικά της Ρόδου), στο Μυρτώο Πέλαγος και σε περιοχές του Αιγαίου Πελάγους, ειδικά όπου υπάρχουν μεγάλα βάθη. Με βάση την υπάρχουσα γνώση, η Ελληνική Τάφρος είναι η σημαντικότερη περιοχή για τους φυσητήρες στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Πτεροφάλαινα
Επιστημονική ονομασία: Balaenoptera physalus. Οι πτεροφάλαινες είναι μυστακοκήτη, δηλαδή έχουν μπαλένες που δεν επιτρέπουν στο πλαγκτόν να φύγει από το στόμα της φάλαινας. Είναι το μεγαλύτερο θαλάσσιο θηλαστικό που συναντάμε στις ελληνικές θάλασσες και το δεύτερο μεγαλύτερο θηλαστικό σε μέγεθος και βάρος στον κόσμο (μετά τη γαλάζια φάλαινα). Είναι από τις πιο γρήγορες φάλαινες και είναι ζώα που μεταναστεύουν (αν και στη Μεσόγειο μοιάζει να έχουν μόνιμο τοπικό πληθυσμό).
Το μήκος μιας ενήλικης πτεροφάλαινας είναι γύρω στα 22 μέτρα και το βάρος της μπορεί να φτάσει τους 70 τόνους. Το σχήμα της είναι υδροδυναμικό και έχει μυτερό κεφάλι. Η ράχη της έχει χρώμα σκούρο γκρι, ενώ η κοιλιά της είναι λευκόχρωμη. Στο λαιμό της έχει πολλές πτυχώσεις (σαν του ακορντεόν), χάρη στις οποίες μπορεί να ανοίγει διάπλατα το στόμα και το λαιμό της για να τραφεί με κρίλ (ζωοπλαγκτόν) και μικρά ψάρια.
Απαντάται στα πελάγη, κυρίως σε βάθη άνω των 2.000 μέτρων. Στην Ελλάδα πτεροφάλαινες έχουν παρατηρηθεί στο Ιόνιο Πέλαγος αλλά και κάποιες φορές σπάνια, πολύ κοντά στις ακτές, όπως για παράδειγμα στον Σαρωνικό κόλπο.
Φώκαινα
Επιστημονική ονομασία: Phocoena phocoena. Είναι από τα πιο μικρόσωμα οδοντοκήτη που ζουν στις θάλασσες και από τα πλέον «ντροπαλά» ζώα. Πολύ δύσκολα πλησιάζουν τα πλοία, σε αντίθεση με τα δελφίνια. Αν και ντροπαλό ζώο όμως είναι από τα πιο μελετημένα και κυνηγημένα κητώδη, καθώς ζει σε ρηχά νερά και κοντά στην ακτή. Είναι απειλούμενο είδος.
Είναι το μικρότερο θαλάσσιο θηλαστικό των ελληνικών θαλασσών. Το στόμα της είναι μικρό και σχηματίζει ένα χαμόγελο. Τρέφεται με μικρά αφρόψαρα, αλλά συμπληρώνει τη διατροφή της και με ψάρια που ζουν στο βυθό. Οι καταδύσεις της είναι μικρές και συνήθως γύρω στα 40 μέτρα βάθος.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 90, οπότε και εντοπίστηκε στο Αιγαίο, πιστεύαμε πως ήταν εξαφανισμένο είδος από τη Μεσόγειο θάλασσα. Τώρα πια, η παρουσία ενός μικρού πληθυσμού στο Βόρειο Αιγαίο και κυρίως στο Θρακικό
Όλες οι Ειδήσεις
- Τουρκία: Πέθανε η 4ποδη αγαπημένη της αντιπολίτευσης που είχε γνωρίσει τρεις προέδρους
- Η τραγική πραγματικότητα των πολικών αρκούδων – Λιώνει ο πάγος, λιώνει και το μέλλον τους
- Έκκληση υιοθεσίας για γλυκό γατάκι στη Λαμπρινή – Γίνε εσύ το παντοτινό του σπίτι!
- Σκύλος και γάτα: Χαρακτηριστικά, φροντίδα και διαφορές
