Μια χαριτωμένη γάτα με λεπτό, μεταξένιο τρίχωμα που γυαλίζει σε κάθε κίνηση, σε αντίθεση με το σφριγηλό, μακρύ και μυώδες σώμα που κρύβεται από κάτω.
Προσωπικότητα
Οι Angora φαίνεται να προκαλούν έντονες αντιδράσεις στους ανθρώπους τους με την ευφυΐα και την αφοσίωσή τους. Οι Angora δένονται πολύ με τους ιδιοκτήτες τους- μια Angora δεν είναι ευτυχισμένη αν δεν συμμετέχει σε ό,τι κι αν κάνετε. Απολαμβάνουν επίσης να νιαουρίζουν.
Οι Angora είναι καλοκάγαθα, αλλά αποφασιστικά. Μόλις μια Angora βάλει μια ιδέα στο μυαλό της, μπορείτε κάλλιστα να ενδώσετε και να γλιτώσετε τη μακρά διαφωνία. Οι Angora έχουν μεγάλη ανάγκη να παίζουν και απολαμβάνουν να κάνουν σκανταλιές με τους αγαπημένους τους ανθρώπους κάθε τόσο.
Όταν κινούνται οι Angora έχουν τη χάρη χορευτών. Εξαιρετικά ευφυείς, τους αρέσει να έχουν τον έλεγχο του περιβάλλοντός τους- ανέχονται να τις κρατάνε στην αγκαλιά τους μόνο για λίγα λεπτά πριν πηδήξουν κάτω. Θα παραμείνουν όμως στο δωμάτιο, ώστε να μπορείτε να παρακολουθείτε τα καμώματά τους με θαυμασμό. Η Angora είναι γνωστή για τις ικανότητές της στο κολύμπι, και θα βουτήξει ακόμη και για μια περιστασιακή βουτιά. Δεν απολαμβάνουν όλες οι Angora το νερό.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Σώμα
Μεσαίου μεγέθους. Τα αρσενικά μπορεί να είναι λίγο μεγαλύτερα από τα θηλυκά. Οι ώμοι έχουν το ίδιο πλάτος με τους γοφούς. Η καμπούρα είναι ελαφρώς ψηλότερα από τους ώμους. Λεπτά κόκαλα με σταθερή μυϊκότητα.
Κεφάλι
Μικρό έως μεσαίο, σε ισορροπία με το μήκος του σώματος και των άκρων. Μύτη μεσαίου μήκους. Λαιμός λεπτός, χαριτωμένος και μάλλον μακρύς. Πιγούνι απαλά στρογγυλεμένο. Η άκρη στο προφίλ να σχηματίζει κάθετη γραμμή με τη μύτη.
Αυτιά
Μεγάλα, φαρδιά στη βάση, μυτερά και φουσκωμένα. Τοποθετημένα στενά μεταξύ τους, ψηλά στο κεφάλι, κάθετα και όρθια.
Μάτια
Μεγάλα, αμυγδαλωτά, με ελαφρά κλίση προς τα πάνω. Κάθε χρώμα ματιών μπορεί να περιλαμβάνει πολλές παραλλαγές εντός του καθορισμένου φάσματος. Τα χρώματα των ματιών της τουρκικής Angora περιλαμβάνουν μπλε, γαλάζιο, πράσινο, πράσινο-χρυσό, χρυσό ή κεχριμπαρένιο μάτι που φέρει πρασινωπή απόχρωση, με ένα μπλε μάτι και το άλλο πράσινο, πράσινο-χρυσό ή κεχριμπαρένιο.
Ιστορία
Κανείς δεν είναι πραγματικά σίγουρος για το πώς ή από πού προήλθε αυτή η αρχαία ράτσα. Συχνά αναφέρεται η υπόθεση ότι η τουρκική Angora αναπτύχθηκε από τη μακρύτριχη γάτα του Παλλάς (Otocolobus manul), μια μικρή ασιατική αγριόγατα περίπου στο μέγεθος της οικόσιτης, αλλά αυτό είναι αμφίβολο. Η γάτα Pallas’s έχει θεμελιώδεις διαφορές από την οικόσιτη γάτα και είναι απίθανο να ζευγαρώσει με οικόσιτες γάτες, εκτός αν δεν υπήρχαν άλλοι διαθέσιμοι σύντροφοι. Επίσης, οι διαφορές της θα εξασφάλιζαν αρκετές γενιές στείρων αρσενικών.
Είναι πολύ πιο πιθανό ότι η τουρκική Angora εξελίχθηκε από την αφρικανική αγριόγατα, όπως όλες οι άλλες οικόσιτες γάτες. Η υπολειπόμενη μετάλλαξη για το μακρύ τρίχωμα στα αιλουροειδή εμφανίστηκε πιθανότατα ως αυθόρμητη μετάλλαξη πριν από αιώνες και διαιωνίστηκε μέσω διασταύρωσης σε ορεινές περιοχές που θα περιόριζαν τις διασταυρώσεις, όπως οι περιοχές της Τουρκίας. Ο Γάλλος φυσιοδίφης Ντε Μπουφόν, έγραψε στα τέλη της δεκαετίας του 1700, ότι οι γάτες με μακρύ τρίχωμα προέρχονταν από τη Μικρά Ασία, μια χερσόνησο στη νοτιοδυτική Ασία που αποτελεί το ασιατικό τμήμα της Τουρκίας. Όπως και αν εξελίχθηκαν, οι γάτες με μακρύ τρίχωμα έχουν παρατηρηθεί στην Τουρκία και τις γύρω γειτονιές εδώ και αιώνες.
Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Μωάμεθ (570-632 π.Χ.), ιδρυτής της ισλαμικής πίστης, αγαπούσε τόσο πολύ τις γάτες, ώστε κάποτε έκοψε το μανίκι του για να μην ενοχλήσει την αγαπημένη του AngoraΜουεζά, που κοιμόταν στην αγκαλιά του. Παλαιότερα αποκαλούνταν γάτες της Άγκυρας, η Άγκυρα φιλοξενεί επίσης μακρύτριχα κουνέλια και κατσίκες Angora, που εκτιμούν οι Τούρκοι για το μακρύ, λεπτό τρίχωμά τους. Οι μακρύτριχες γάτες εισήχθησαν στη Βρετανία και τη Γαλλία από την Τουρκία, την Περσία, τη Ρωσία και το Αφγανιστάν ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1500. Η Angora είχε σίγουρα βρει το δρόμο της στην Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 1600 και στα τέλη της δεκαετίας του 1700 οι Angora εισήχθησαν στην Αμερική.
Όπως λέει η ιστορία, μια ιδιοκτήτρια Angora απέρριψε μια προσφορά για την αγαπημένη της Angora σε μια έκθεση γάτας του 1890 στο Λονδίνο. Σταδιακά, ωστόσο, η Περσική έγινε ο προτιμώμενος τύπος γάτας στην Ευρώπη. Η Angora χρησιμοποιήθηκε εκτενώς σε προγράμματα αναπαραγωγής για να προσθέσει μήκος και μεταξένια υφή στο περσικό τρίχωμα. Αργότερα, το Διοικητικό Συμβούλιο του Cat Fancy αποφάσισε ότι όλες οι μακρύτριχες ράτσες θα πρέπει να ονομάζονται απλώς “μακρύτριχες”. Επίσης, σύγχυση προκαλούσε η τάση να αποκαλούν οποιοδήποτε μακρύτριχο Περσικό ή Angora, ανεξάρτητα από την καταγωγή του. Εκτός από την πατρίδα τους, οι Angora έπαψαν να υπάρχουν ως καθαρή ράτσα. Σταμάτησαν να εμφανίζονται στους εκθεσιακούς χώρους και στα μητρώα καταγραφής. Μέχρι τη δεκαετία του 1900, οι Angora είχαν ουσιαστικά εξαφανιστεί.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, η κυβέρνηση της Τουρκίας σε συνεργασία με τον ζωολογικό κήπο της Άγκυρας ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα αναπαραγωγής για την προστασία και τη διατήρηση των καθαρόαιμων λευκών γατών Angora με μπλε και κεχριμπαρένια μάτια, ένα πρόγραμμα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ο ζωολογικός κήπος εκτιμούσε ιδιαίτερα τις Angora γάτες με μάτια διαφορετικού χρώματος, επειδή πιστεύεται ότι τις αγγίζει ο Αλλάχ. Η Angora του Μοχάμεντ, η Muezza, πιστεύεται ότι ήταν μια γάτα με περίεργα μάτια. Επειδή ο τουρκικός λαός εκτιμούσε τόσο πολύ τις γάτες, η απόκτηση Angora ήταν πολύ δύσκολη, αλλά το 1962 η Liesa F. Grant, σύζυγος του συνταγματάρχη του στρατού Walter Grant που υπηρετούσε στην Τουρκία, κατάφερε να πάρει ένα ζευγάρι τουρκικών Angora στο ζωολογικό κήπο στην Αμερική, μαζί με πιστοποιητικά καταγωγής. Αυτό αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον για τη ράτσα.
