Τα τσακάλια είναι παρεξηγημένα ζώα. Ως παμφάγα, κυνηγούν τρωκτικά και “σαρώνουν” την περιοχή τους για οργανικά υπολείμματα, όπως πεσμένα φρούτα και ψοφίμια.
Έχουν περίπου το μέγεθος ενός σκύλου κόκερ. Η διάρκεια ζωής τους είναι 8-10 χρόνια και στην Ελλάδα απαντώνται κυρίως στα νησιά Έβρος, Βιστωνίδα Νέστος, Κερκίνη, Κεντρική Μακεδονία, Χαλκιδική, Φωκίδα, Πελοπόννησος και Σάμος.
Χαρακτηρίζονται από μονογαμία και επικοινωνία με τα άλλα μέλη της ομάδας με ουρλιαχτά το σούρουπο.
Μέσα σε λίγα χρόνια, το τσακάλι από κοινό είδος μετατράπηκε σε απειλούμενο είδος στην Ελλάδα και πλέον περιλαμβάνεται στον Κόκκινο Κατάλογο Απειλούμενων Ειδών (Αθήνα, 2009). Η εξάπλωσή του έχει μειωθεί σημαντικά από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και συνεχίζει να κατακερματίζεται τα τελευταία χρόνια, ιδίως στην Πελοπόννησο, αν και υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης στη βόρεια Ελλάδα.
Ωστόσο, σε αντίθεση με την κατάσταση στην Ελλάδα, οι πληθυσμοί των τσακαλιών έχουν αυξηθεί ραγδαία στη Βουλγαρία και σε άλλες βαλκανικές χώρες και τώρα εξαπλώνονται σε χώρες όπως η Ουγγαρία, η Ρουμανία και η Ουκρανία.
Στην Ελλάδα, τα τσακάλια κινδυνεύουν κυρίως επειδή απειλείται η εξάπλωσή τους. Δηλαδή, περιοχές με χαμηλό έως μεσαίο υψόμετρο (μέχρι 600 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στην Πελοπόννησο, αν και όχι σημαντικά) με μωσαϊκό από μικρές καλλιέργειες και μεσογειακούς θάμνους, καθώς και υγρότοπους με πυκνή βλάστηση. Σε αυτές τις περιοχές, η κάλυψη γης έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία 30 χρόνια.
Η παρουσία του είναι σημαντική
Η παρουσία του τσακαλιού στις αγροτικές περιοχές είναι εξαιρετικά σηµαντική, καθώς το είδος αναφέρεται ως «καθαριστής», αποτελεί δηλαδή σηµαντικό διώκτη των τρωκτικών, ενώ παράλληλα περιορίζει τα οργανικά υπολείµµατα και σκουπίδια (πεσµένα φρούτα, ψοφίµια, κ.ά.). Θεωρείται επίσης πιθανό ότι το τσακάλι ανταγωνίζεται τις αλεπούδες, των οποίων ο µεγάλος αριθµός επιδρά αρνητικά στους πληθυσµούς των πουλιών και των λαγόµορφων. Βεβαίως, µερικές φορές τα τσακάλια προκαλούν και περιορισµένες ζηµιές σε καλλιέργειες κυρίως καλαµποκιού, καρπουζιών και σταφυλιών, καθώς και στην κτηνοτροφία, σε αιγοπρόβατα και νεογέννητα µοσχάρια.
Η εγκατάλειψη των μικρών σε μέγεθος και ένταση καλλιεργειών στην ημιορεινή ζώνη, η μείωση ή/και η εντατικοποίηση της κτηνοτροφίας οδηγούν σε μείωση της τροφής του ενώ, παράλληλα, η εντατικοποίηση της γεωργίας στα πεδινά, η καταστροφή και εκχέρσωση μικρών υγροτόπων και η επέκταση των οικισμών στην παραλιακή ζώνη υποβαθμίζουν το βιότοπο του τσακαλιού.
Η σημερινή χαμηλή πληθυσμιακή κατάσταση επιδεινώνεται από τις συχνές καταστροφικές πυρκαγιές και τα τροχαία ατυχήματα.Μέχρι το 1990, τα τσακάλια είχαν καταγραφεί ως παράσιτο, σκοτώνοντας δεκάδες ζώα κάθε χρόνο.
Η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο
Τα τελευταία χρόνια, η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων έχει φτάσει σε ανεξέλεγκτο κίνδυνο, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο τα τσακάλια αλλά και πολλά άλλα ενδημικά είδη της ελληνικής υπαίθρου, όπως σπάνια αρπακτικά πουλιά, γύπες, λύκους και αρκούδες. Τα τσακάλια γίνονται όλο και πιο ευάλωτα στις ανθρωπογενείς και φυσικές πιέσεις, καθώς οι μικρές αγέλες και οι οικογένειες απομονώνονται όλο και περισσότερο.
Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι η Ελλάδα είναι μια ορεινή χώρα με πολλά φυσικά εμπόδια για τα τσακάλια. Αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα προστασίας, αυτό το μοναδικό είδος κινδυνεύει να εξαφανιστεί από την Ελλάδα.
Χρήσιμες πληροφορίες για το τσακάλι
Είδος: Tσακάλι (Canis aureus)
Οικογένεια: Κυνοειδή
Βάρος: Περίπου 8-11 κιλά (ενδεικτικά, ο γερµανικός ποιµενικός ζυγίζει 35-43 κιλά)
Τρίχωµα: Ποικίλλει από κοκκινωπό µέχρι σκούρο καφετί, σχεδόν µαύρο στη ράχη και λευκό στην κοιλιά. Ουρά κοντή µε µαύρη άκρη.
Βιότοπος: Απαντάται κυρίως σε χαµηλά υψόµετρα, συνήθως σε υγρότοπους ή σε περιοχές µε µεσογειακού τύπου βλάστηση (µακί -πουρνάρια,σχίνους,κτλ- και φρύγανα).
Αναπαραγωγή: Μονογαµικό είδος, ζευγαρώνει στην αρχή της άνοιξης. Το θηλυκό γεννά 2-4 µικρά έπειτα από δύο περίπου µήνες.
Τροφή: Ζώο παµφάγο, τρέφεται µε ασπόνδυλα, αµφίβια, ερπετά, πτηνά, µικρά θηλαστικά και φρούτα.
Προσδόκιµο ζωής: 8-10 χρόνια σε άγρια κατάσταση.
Εξάπλωση: Είδος µε πολύ µεγάλη γεωγραφική κατανοµή, εξαπλώνεται από τη Βόρεια και Ανατολική Αφρική ως τη Μέση Ανατολή και τα τροπικά δάση της Βιρµανίας στη
Νοτιανατολική Ασία. Στην Ευρώπη απαντάται µόνο στα Βαλκάνια, την Ουγγαρία και τη Βόρειο Ιταλία. Στην Ελλάδα έχουν εντοπιστεί πληθυσµοί (λιγότερο από 1000
ζώα συνολικά), σε Έβρο, Βιστωνίδα-Νέστο, Κερκίνη, Χαλκιδική, Φωκίδα, Πελοπόννησο και Σάµο.
Επικοινωνία: Τα τσακάλια επικοινωνούν µεταξύ τους µε χαρακτηριστικά ουρλιαχτά µετά το σούρουπο.
Όλες οι Ειδήσεις
- Τουρκία: Πέθανε η 4ποδη αγαπημένη της αντιπολίτευσης που είχε γνωρίσει τρεις προέδρους
- Η τραγική πραγματικότητα των πολικών αρκούδων – Λιώνει ο πάγος, λιώνει και το μέλλον τους
- Έκκληση υιοθεσίας για γλυκό γατάκι στη Λαμπρινή – Γίνε εσύ το παντοτινό του σπίτι!
- Σκύλος και γάτα: Χαρακτηριστικά, φροντίδα και διαφορές
